Gligor Gelebešev (1969), muzičko obrazovanje započeo je u rodnoj Đevđeliji, a osnovno i srednje muzičko obrazovanje završio u Skoplju. Studirao je na Akademiji umetnosti u Novom Sadu u klasi prof. Jokut Mihailović, a magistrirao 1997. na FMU u Skoplju.

Tokom školovanja osvojio je brojne nagrade na domaćim i međunarodnim takmičenjima i učestvovao na velikom broju koncerata, kao i na majstorskim kursevima eminentnih profesora i pijanista iz inostranstva (Evgenij Timakin, Ikuko Endo, Arbo Valdma, Vladimir Krpan, Jokut Mihailović i dr.).

Po završetku magistarskog studija, pijanističku karijeru započinje kao solista, ali i kao kamerni muzičar, sarađujući sa velikim brojem istaknutih muzičkih umetnika.

Godine 2001. sa suprugom Katerinom Gelebeševom Kostadinovskom formira klavirski duo, sa kojom nastupa u zemlji i inostranstvu, ostvaruju nastup sa Makedonskom filharmonijom, izdaju dva CD-a kao i veliki broj stalnih snimaka za Makedonsku radio televiziju. 2021. godine objavljuje svoj prvi solo nosač zvuka sa delima F. Šopena, S. Rahmanjinova i sopstvenim delima. Pored domaće scene (skoro u svim gradovima SRM i na najznačajnijim festivalima: Ohridsko leto, Interfest - Bitolj, DMM-Skoplje, Zlatna Lira- Skoplje...) nastupa i u inostranstvu: Francuska, Italija, Holandija, SAD, Rumunija, Turska, Slovenija, Hrvatska, Grčka, Bosna i Hercegovina, Bugarska, Srbija, Poljska...

Kao pedagog sa svojim učenicima postiže veliki broj uspeha na domaćim i međunarodnim takmičenjima, a zbog uspešnog rada kao profesor klavira često je pozivan da bude član žirija, u zemlji i inostranstvu (Makedonija, Srbija, Bugarska i Poljska).

Gligor Gelebešev radi u DMBUC Ilija Nikolovski-Luj u Skoplju 30 godina.

Ivanka Kordić diplomirala je klavir na Muzičkoj Akademiji u Zagrebu kao odličan student u klasi prof. Iva Mačeka. Usavršavala se kod prof. S. Neuhausa u Beču.

Celi profesionalni vek je provela u Muzičkoj školi Vatroslav Lisinski u Zagrebu, gde je (1983. — 1996.) bila šef Odseka za klavir. Ministarstvo nauke i obrazovanja Republike Hrvatske promovisalo je Ivanku Kordić u zvanje profesora savetnika. Saradnica je Muzičke akademije u Zagrebu na predmetu „Pedagoška praksa“.

Kao kamerni muzičar sarađivala je sa eminentnim domaćim i stranim muzičarima. Koncertirala je širom Hrvatske i u još nekim evropskim državama. Bila je članica kamernog orkestra Gaudeamus koji je nastupao na najprestižnijim muzičkim festivalima (Dubrovnik, Zagreb, Rab, Zadar, Ljubljana, Osor, Samobor, Plovdiv, Graz, Mistelberg, Idria, Maribor). Takođe je snimala za Aulos i za Nacionalni radio.

Ivanka Kordić često je članica žirija na domaćim i međunarodnim pijanističkim takmičenjima. Održava majstorske kurseve i kreativne radionice širom Hrvatske i u inostranstvu. Dugogodišnji je predavač u Međunarodnoj letnoj muzičkoj školi u Pučišćima na Braču (Hrvatska) i Međunarodnoj letnoj školi klavira HGM u Grožnjanu (Hrvatska). Osmislila je i organizovala Međunarodno pijanističko takmičenje „Zlatko Grgošević“ u Hrvatskoj.

Aktivna je članica HDGP-a i dugogodišnja potpredsednica EPTA-e Hrvatska. Tokom godina nagrađivana je brojnim priznanjima i zahvalnicama za svoj visokostručni rad i pedagoško umeće ne samo u Hrvatskoj nego i u inostranstvu. Među ostalim nagradama, su i nagrade HDGPP-a, EPTA-e za izuzetna dostignuća i doprinos klavirskoj pedagogiji i „Nagrada Ivan Filipović“ koju dodjeljuje Ministarstvo nauke i obrazovanja za značajna ostvarenja u vaspitno-obrazovnoj delatnosti.

Ivanka Kordić, kao jedna od najuspješnijih klavirskih profesora u svojoj zemlji, odgojila je mnoge generacije mladih pijanista. Njeni učenici su dobitnici preko 1000 nagrada i priznanja na državnim i međunarodnim takmičenjima (Mađarska, Poljska, Češka, Slovenija, Srbija, Severna Makedonija. Bosna i Hercegovina, Crna Gora, Nemačka, Francuska, Italija, Finska, Belgija, Španija, Austrija, Danska, Švedska, Finska, Rusija, Ujedinjeni Arapski emirati, Ukrajina, SAD, Velika Britanija). Svirali su kao solisti s renomiranim orkestrima, snimali za radio i televiziju te nastupali u Hrvatskoj i inostranstvu (KD V. Lisinski Zagreb, Weill Recital Hall Carnegie Hall New York, Royal Albert Hall London, Musikverein Wien, Ehrbar Saal Wien, Berliner Philharmonie Kammermusiksaal ) i nastavili školovanje na fakultetima u Hrvatskoj, Sloveniji, Poljskoj, Rusiji, Nemačkoj, Austriji, Velikoj Britaniji, Belgiji i Francuskoj. Ivanka Kordić dobitnica je brojnih nagrada za pedagoški rad u zemlji i inostranstvu.

U posljednje vrijeme bavi se pedagoškim i istraživačkim radom, što je rezultiralo pisanjem početnice za klavir „Veselo putovanje 1“ kao i udžbenika i zbirke za mlade pijaniste „Veselo putovanje 2 kao i priručnika za nastavnike klavira.

Lea (rođena Marković Tomak) Šantek rođena je u Metkoviću 1976. godine. Osnovnu muzičku školu završila je u Pločama u klasi prof. Biserke Botice, srednju je započela u Mostaru u klasi prof. Marije Tatarević, a završila je u Zagrebu u Muzičkoj školi Elly Bašić u klasi prof. Ljerke Čavić-Tomčik. Studije klavira nastavila je na Muzičkoj akademiji u Zagrebu kao stipendista Grada Zagreba, gde je diplomirala u klasi prof. Sretne Meštrović 2000. godine.

Svoj pedagoški rad započela je 1998. godine već za vreme studija kao klavirski pedagog i korepetitor u muzičkoj školi Alberta Štrige u Križevcima (gde je bila i šef odseka), a tokom godina radila je u različitim muzičkim institucijama, uključujući Muzičku školu Elly Bašić u Zagrebu, umetničku školu Miroslav Magdalenić u Čakovcu, umetničku školu Fortunat Pintarić u Koprivnici, muzičku školu Bonar u Zagrebu. Od 2005. godine zaposlena je u muzičkoj školi u Varaždinu gde s ljubavlju prenosi svoje znanje i strast prema muzici kako svojim učenicima, tako i najmlađima u gradu kroz razne programe i projekte.

Dobitnica je mnogih nagrada i priznanja, uključujući nagradu Premio didattica za najuspešnijeg pedagoga na Međunarodnom takmičenju “Pia Tebaldini” (Brescia – Italija, 2009. godine), Godišnju nagradu HDGPP-a za visoka pedagoška dostignuća 2011. i više Oskara znanja. Njen rad prepoznat je i od strane Ministarstva nauke i obrazovanja, koje joj kontinuirano svake godine od 2020. do 2023. dodeljuje prestižnu nagradu za najuspešnijeg vaspitno-obrazovnog radnika. Godine 2015. od Agencije za vaspitanje i obrazovanje promovisana je u zvanje mentora, a 2020. u profesora savetnika.

Njeni učenici redovno učestvuju na brojnim manifestacijama i koncertima škole (svečani koncerti, festivali, smotre, izvođenja klavirskih koncerata s Varaždinskim kamernim orkestrom, gudačkim orkestrom i duvačkim orkestrom škole, a posebno su zapaženi nastupi na Varaždinskim baroknim večerima). Takođe, drže resitale, snimaju za radio i televiziju, postižu vrhunske rezultate na takmičenjima u zemlji i inostranstvu kao solisti i u raznim kamernim sastavima (često kao laureati istih), te izuzetno uspešno nastavljaju studije u Hrvatskoj i van nje.

U radu koristi saremene metode i tehnike podučavanja s naglaskom na razvoju kreativnosti i individualnosti svakog deteta. Mentor je pripravnicima, a bavi se komponovanjem i aranžiranjem. Redovno održava radionice, seminare i predavanja širom Hrvatske, i van nje, i  stalni je predavač međunarodnog Letnjeg muzičkog kampa koji se od 2015. godine održava u Maruševcu kraj Varaždina. Prati najnovija zbivanja u klavirskoj pedagogiji i kontinuirano se usavršava na raznim stručnim skupovima iz područja psihologije i pedagogije kao i na seminarima priznatih hrvatskih i svetskih pijanista i pedagoga. Sarađuje sa Varaždinskim kamernim orkestrom, nastupa u zemlji i inostranstvu kao solista, korepetitor ili član kamernih sastava (posebnost su MiniArtUrice - koncerti za bebe i decu sa koleginicom flautistkinjom Melanijom Gradečak). Članica je HGM Varaždin, EPTA-e Hrvatske i Slovenije, a učestvuje i u radu žirija na takmičenjima.

Christian Meinel rođen je u Haleu (Nemačka), učio je klavir na Muzičkom konzervatorijumu u Lajpcigu kod Herberta Salinga i Markusa Tomasa. Studije je nastavio na Džulijard školi u Njujorku kod Džeroma Loventala i kod Pitera Rosela u Drezdenu.

Bio je pobednik nacionalnih i međunarodnih klavirskih takmičenja, uključujući "Virtuosi per musica di pianoforte" u Češkoj i "Stasis Vainiunas" u Litvaniji, takođe je dobijao nagrade na Nemačkom saveznom muzičkom takmičenju kao i Citibank studijsku nagradu.

Nastupao je kao solista sa orkestrima kao što su Staatskapelle Halle, Klasična filharmonija Bon i Pečujski simfonijski orkestar (Mađarska), kao i sa brojnim orkestrima u centralnoj Nemačkoj.

Nastupa u koncertnim dvoranama Musikhalle Hamburg, Bečki Musikverein, Meistersingerhalle Nirnberg, Semperoper Dresden i Leipzig Gevandhaus. Christian Meinel je učestvovao na festivalima kao što su Hendlov festival u Haleu, Drezdenski muzički festival i Letnja muzička akademija Lajpcig-Njujork. Održao je solističke resitale u Nemačkoj i SAD, učestvovao je u različitim projektima kamerne muzike i pohađao majstorske kurseve sa poznatim muzičarima kao što su Christian Zacharias, Jacob Lateiner, Emanuel Ax i Robert Levin.

Christian Meinel napravio je snimke koje emituje MDR Radio, CD produkcije u klavirskim duetima sa Johanesom Ungerom kao i Betovenovog petog klavirskog koncerta. Godine 2009. objavljen je dupli CD u saradnji sa njegovim bratom Alexander Meinelom, sa Mendelsonovim Koncertima za dva klavira.

Pored izvođačke karijere, strastveno se bavi predavanjem na specijalnoj muzičkoj školi u Haleu (pre college) i na Univerzitetu za muziku i pozorište u Lajpcigu. Bio je član žirija na nacionalnim i međunarodnim takmičenjima.

Gökhan Aybulus je rođen u Eskišehiru u Turskoj i primljen je na Državni konzervatorijum Anadolijskog univerziteta gde je počeo da uči klavir kod prof. Zohrap Adıguzelzade. Svoje studije je nastavio kod Nauma Štarkmana i Sergeja Dorenskog na Konzervatorijumu Čajkovski u Moskvi gde je pohađao i časove klavira i kamerne muzike kod Pavla Nersesijana, Ruvima Ostrovskog, Andreja Pisareva, Nikolaja Luganskog i Nine Kogan, a doktorirao je 2009. godine.

Gökhan Aybulus je nastupao u najprestižnijim salama Moskve, Sankt Peterburga, Perma i Samare i takođe se plasirao na mnoga državna i međunarodna takmičenja. Svetsko priznanje postigao je koncertima koje je održao sa svetski poznatim umetnicima kao što su Naum Štarkman, Natalija Gutman, Nikolaj Luganski, Dora Švarcberg, Aleksandar Buzlov, Danijel Houp, Roman Simović i Aleksandar Kagan.

Takođe je nastupao na međunarodnim festivalima kao što su Carniola Music Festival (Slovenija), Bruckner Music Festival (Austrija) i Bella Pais (Turska Republika Severni Kipar) i održao resitale i koncerte u Turskoj, Sjedinjenim Američkim Državama, Nemačkoj, Austriji, Italiji, Španiji, Sloveniji, Hrvatskoj, Bugarskoj, Bosni i Hercegovini, Rusiji, Ukrajini, Azerbejdžanu i Kini.

Kao deo turneje turskog predsedničkog simfonijskog orkestra, Gökhan Aybulus je održao četiri koncerta pod dirigentskom palicom maestra Rengima Gökmena u Pekingu, Sijanu, Guangdžou i Šenženu u Kini 2012. Aybulus je takođe nastupao sa Moskovskim državnim simfonijskim orkestrom, Ukrajinskom nacionalnom filharmonijom, Samarskom filharmonijom i svim vodećim turskim orkestrima u mnogim istaknutim nacionalnim i međunarodnim koncertnim dvoranama kao što su Brucknerhaus, Bečki Konzerthaus, Philharmonie Essen, Velika sala na Konzervatorijumu Čajkovski, Nacionalni centar za izvođenje u Pekingu (NCPA), Koncertna dvorana Ksinghai, Koncertna dvorana Šenžen, Dvorana Union u Mariboru, Narodno pozorište i Vijećnica u Sarajevu, dvorana Albert Long. Takođe je predstavljao Tursku kao član žirija na međunarodnim takmičenjima klavira i kamerne muzike.

Gökhan Aybulus je nastavio svoje akademske dužnosti na Univerzitetu Uludag između 2010. i 2012. godine, a zatim je imenovan za redovnog vanrednog profesora na Državnom konzervatorijumu Anadolijskog univerziteta.

Gökhan Aybulus nastavlja svoje solističke koncerte sa vodećim domaćim i međunarodnim orkestrima, takođe nastupa širom sveta na recitalima i koncertima kamerne muzike.

Đorđe Stanetti rođen je u Zagrebu 1961, diplomirao je klavir u Beču 1983 (Bruno Seidlhofer). kao stipendista austrijskog ministarstva i još se 4 godine usavršavao na Konzervatorijumu grada Beča (Leonid Brumberg).

Sa šesnaest godina debitovao je uz Zagrebačku i Beogradsku filharmoniju i od tada je prisutan na koncertnim podijima negujući repertoar svih stilskih razdoblja, nastupajući ravnopravno i kao solista i kao kamerni muzičar.

Nastupao je u skoro svim većim gradovima Hrvatske, kao i u gotovo svim većim muzičkim centrima bivših jugoslavenskih republika, u Italiji, Austriji, Nemačkoj, Velikoj Britaniji, Argentini, Švajcarskoj, Rumuniji i Danskoj. Gostovao je na mnogim festivalima (Dubrovačke ljetne igre, Muzički biennale Zagreb, Festival Ive Pogorelića u Bad Woerishofenu, Ohridsko leto, Bemus, Mariborski glasbeni september, Budvanski Grad teatar i dr.), svirao sa svim vodećim orkestrima u regiji (Zagrebačka filharmonija, Zagrebački solisti, Slovenska filharmonija, Beogradska filharmonija), sa dirigentima među kojima su i P. Dešpalj, U. Lajovic, K. Ono, L. Pfaff, V. Čavdarski, S. Hubad, I. Gjadrov, N. Bareza, M. Letonja, Mladen Tarbuk i dr., a kao kamerni muzičar sarađivao je sa mnogim istaknutim domaćim i stranim umetnicima (Radovan Vlatković, Aleksandar Ivić, Dragan Sremec, Renata Pokupić, Dubravka Šeparović i dr.) među kojima je najzapaženija bila saradnja s proslavljenom hrvatskom pevačicom Dunjom Vejzović.

2002. dobitnik je godišnje nagrade Milka Trnina, Hrvatskog udruženja glazbenih umjetnika za izvedbu Papandopulovog koncerta za klavir i orkestar uz Zagrebačke soliste.

Njegovi snimci su na nekoliko nosača zvuka.

Član je žirija na takmičenjima u zemlji i inostranstvu (EPTA Zagreb, HDGPP hrvatsko državno, Etide i skale, Zagreb, Varaždin, Ljubljana- slovensko državno takmičenje Temsig, Velenje, Ohrid, Beograd, Šabac, Banska Bystrica- Slovačka, Kina- Shin Zhin, u Bosni i Hercegovini Banja Luka, Sarajevo i Bijeljina).

2012. Đorđe Stanetti dobitnik je godišnje nagrade Hrvatskog društva glazbenih i plesnih pedagoga. Njegovi bivši studenti, Filip Fak, Marijan Đuzel, Krešimir Starčević, Mia Miljković Đuzel, Zoran Velić i mnogi drugi često su prisutni na koncertnim podijumima u Hrvatskoj i inostranstvu.

Branko Mihanović je upisao Muzičku akademiju u Zagrebu kod profesora Ive Olupa da bi studije nakon prve godine nastavio na Hochschule für Musik und darstellende Kunst u Freiburgu, gde je diplomirao u klasi Heinza Holligera.

Od 1979. godine delovao je kao prvi oboista u orkestru Opere HNK u Zagrebu, a od 1984. do 2001. kao solo oboista Zagrebačke filharmonije. Godinama sarađuje kao prvi oboista sa Simfonijskim orkestrom HRT-a u Zagrebu, Zagrebačkim solistima, Hrvatskim baroknim orkestrom, Varaždinskim kamernim orkestrom, Hrvatskim kamernim orkestrom. Od 2001. godine je docent, od 2013. redovni profesor, a od 2018. godine redovni profesor u trajnom zvanju na Muzičkoj akademiji u Zagrebu, kao pedagog odgojivši naraštaje muzičara.

Solistički je nastupao uz mnogobrojne hrvatske i inostrane orkestre poput Zagrebačke filharmonije, Simfonijskog orkestra HRT-a, Gradskog orkestra u Dubrovniku, Slovenske filharmonije, Makedonske filharmonije, Beogradske filharmonije, Sarajevske filharmonije, Simfonijskog orkestra Bratislava, Sacramento symphony orkestra, Orkestra Simon Bolivar u Caracasu, Zagrebačkih solista, Varaždinskog kamernog orkestra, Hrvatskog kamernog orkestra, Simfonijskog duvačkog orkestra Hrvatske vojske. Solistički je nastupao u SADu, Argentini, Austriji, Francuskoj, Nemačkoj, Italiji, Makedoniji, Kini, Češkoj, Čileu.

Tokom umetničke karijere bio je član mnogobrojnih kamernih sastava: Zagrebački duvački trio, Hrvatski kamerni oktet, barokni ansambl Musica Viva, Zagrebački duvački ansambl, ansambl ZF Acoustic project, Cantus ansambl, Trio Operski suveniri (flauta, oboa, klavir), Hrvatski barokni ansambl.

Brojne snimke ostvario je za Croatia Records, Orfej, Aquarius records, Cantus i Hrvatski radio.

Dobitnik je Nagrade „Milka Trnina“ Hrvatskog društva glazbenih umjetnika. Nakon dva mandata direktora Opere HNK (2005. – 2013.), obavljao je i dužnost umetničkog direktora nacionalnog festivala Osorskih glazbenih večeri (2016. – 2023.).

Marjan Miloševski muzičko obrazovanje započeo je svirajući harmoniku od malih nogu do svoje 14 godine, a kasnije u gimnaziji po preporuci prof. P. Trajkovski počinje da izučava fagot, koji mu je ostao primarni instrument.

Druženje sa fagotom u prvim godinama donosi uspehe, nastupe na javnim časovima,

takmičenjima, a 1996. godine izvodi svoj diplomski resital.

Studije nastavlja na Fakultetu muzičke umetnosti u Skoplju u klasi prof. P. Trajkovski. Na univerzitetu pogled na fagot, kamernu muziku i orkestar dobija novi smisao i težinu, dolaze brojni nastupi sa simfonijskim orkestrom, kamerne muzike, da bi 1999. izveo svoj prvi celovečernji resital u okviru Music Viva na FMU.

Dva puta je biran za jednog od najboljih studenata instrumentalnog odseka da nastupa sa Makedonskom filharmonijom.

Profesionalnu karijeru započeo je u kamernom orkestru za savremenu muziku Sveta Sofija, sa kojim nastupa na Ohridskom letu i Danima makedonske muzike.

Postaje član Nacionalne opere i baleta u Skoplju. Godine 2000. gostuje u Operi u Tirani, Albanija.

Po završetku fakulteta upisao je magistarske studije na Muzičkom fakultetu u Skoplju.

Na Majstorskoj školi u Dubrovniku 2002. godine upoznaje nekoliko menadžera iz oblasti

klasične muzike koji su zapazili njegovu interpretaciju na konceratima u Dubrovniku i ponudili mu saradnju uključujući i saradnju sa novim muzičkim orkestrom SONEMUS. Sa SONEMUS-om je ostvario brojne koncerte na Balkanu ali i u drugim evropskim centrima.

Godine 2003 nastupa sa simfonijskim orkestrom FMU kao solista na koncertu posvećenom Mocartovoj muzici. Kasnije sa SONEMUS-om odlazi u Švajcarsku gde radi u Narodnom pozorištu u Vinterturu i ima nekoliko značajnih koncertnih turneja. Iste 2003. godine magistrirao je na temu: „Interpretacija na fagotu“.

Godine 2004 osnovao je muzičku radionicu AD LIBITUM koja je imala više kamerni karakter i

koja je uključivala kvartet drvenih duvačkih i kvartet fagota.

2005. godine izvodi resital – Veče sonata, duo fagot i klavir sa pijanistkinjom Marijom Vrškovom. Slede recitali sa pijanistima Sarom Projkovskom i Petrom Makarievskim.

I dalje aktivno radi u nekoliko kamernih ansambala kao što su Trio Aura, Opera trio, Duvački kvintet, Ansambl Sonoris za savremenu muziku, Ansambl Contempora, Klavirski trio, BA-ROCK ansambl i drugi. Osim u Makedoniji, nastupao je i u Srbiji, Crnoj Gori, Hrvatskoj, Bosni i Hercegovini, Švajcarskoj, SAD, Bugarskoj, Rusiji, Izraelu.

Trenutno je zaposlen u NOB-u kao prvi fagotista i vanredni profesor fagota i kamerne muzike

muziku na FMU u Skoplju.

Miloševski je fagotista novije generacije koji uspešno izvodi dela starih majstora, ali prati i najnovije pravce ozbiljne muzike.

Milan Nikolić je rođen 1986 godine u Novom Sadu gde je završio osnovnu i srednju muzičku školu Isidor Bajić. Studira na Akademiji Umetnosti u Novom Sadu u klasi profesora Žarka Perišića, zatim Studije nastavlja na Akademiji za glasbo u Ljubljani u klasi profesora Božidara Tumpeja gde je i diplomirao. Magistarske studije upisuje na institutu Oberschützen der Kunstuniversität Graz, pod mentorstvom Davida Seidla. Učestvuje na masterkursevima priznatih evropskih fagotista kao što su Knut Soenstevold, Tomaš Františ, Rihard Galer, Milan Turković i Valeri Popov. Trenutno je zaposlen u orkestru SNG Opera in balet Ljubljana i predaje u osnovnoj muzičkoj školi Vrhnika.

Tokom studija osvaja više prvih nagrada na Republičkim takmičenjima u Beogradu i Ljubljani, kao solista i kao član duvačkih kvinteta. Kao solista nastupa sa orkestrima Slovenske Filharmonije i orkestrom SNG Opera i balet.

Pored svog matičnog orkestra, učestvuje u radu i sa drugim orksestrima; Orkestar RTV Slovenija, Orkestar Slovenske vojske, Camerata Salzburg, Bečki radijski orkestar (RSO Wien – ORF), Baden teatar i Vojvođanski Sinfoničari. Član je duvačkog kvinteta Ariart i međunarodnog orgestra No borders orchestra.

Marija Đurđević je redovni profesor flaute na Muzičkoj akademiji Univerziteta Crne Gore. Prva je solo flauta Crnogorskog simfonijskog orkestra u periodu od 2007. do 2024. godine. Magistarske, a prethodno i osnovne studije flaute završila je sa najvišom ocenom na Muzičkoj akademiji na Cetinju.

Dobitnica je nagrade za izuzetan doprinos razvoju umetničko-istraživačkog rada i međunarodnom pozicioniranju Univerziteta Crne Gore za 2021. godinu, a od grada Podgorice i Ministarstva kulture, dobija nagradu za izuzetne uspehe iz oblasti umetnosti.

Kao profesor i predavač flaute održala je desetine majstorskih radionica i seminara u zemlji i inostranstvu, polaznicima kako osnovnih i srednjih škola tako i studentima muzičkih konzervatorijuma.

Predsedavajuća je ili član žirija na više domaćih i međunarodnih takmičenja flautista u različitim kategorijama, kako u zemlji tako i u regionu. Učesnik je brojnih manifestacija - Brandenburški koncerti na festivalu Grad teatar Budva sa grupom internacionalnih solista, u projektu Muzika na vodi u produkciji Ars-industrija, više puta na festivalima A tempo, Barski letopis, Podgoričko kulturno leto, festivalu ICA (International Montenegro Music Festival), KotorArt, FIAT, Tivat World Musik Festival, Festival "Purgatorije" u Tivtu, Hercegnovske muzičke svečanosti, Kragujevačko kulturno leto "Dahom kulture", itd.

Pobednik je i laureat svih festivala flautista u regionu: Beograd, Valjevo, Požarevac, Podgorica, Kotor itd. Na međunarodnom takmičenju Petar Konjović u Beogradu kao laureat takmičenja osvojila je novi instrument.

U svojoj solističkoj karijeri ostvarila je visoke umetničke rezultate koji su je doveli u sam vrh flautističkog izvođaštva na prostorima bivše Jugoslavije.

Polaznica je brojnih kurseva vodećih svetskih flautista, kao što su: M. Kofler (Austrija), M. Adorjan (Mađarska), J. Balint (Mađarska), A. Nikole (Austrija), I. Grafenauer (Austrija), V. Lukas (Francuska), M. Debost (SAD), K. Čestin (SAD), Eje Kaufeld (Švedska), Gunila fon Bar (Švedska), Feliks Rengli (Švajcarska), Dejan Gavrić (Nemačka).

Pored gostovanja na domaćoj crnogorskoj sceni - Podgorica, Bar, Tivat, Budva, Cetinje, Kotor, Herceg Novi na mestima kao što su Muzički centar Crne Gore, Galerija savremene umetnosti, Crkva Sv. Duha, Dvorac kralja Nikole, Perjanički dom, solističke nastupe je ostvarila više puta u inostranim salama u različitim državama i gradovima kao što su Beograd, Kragujevac, Novi Sad, Niš, Zrenjanin, Kraljevo - na najpoznatijim scenama - Galerija Srpske akademije nauka i umetnosti, Velika scena i galerija zadužbine I. Kolarca, Galerija Progres, Kombank dvorana, Sala Beogradske filharmonije, Svečana sala Prve kragujevačke gimnazije, Katedrala Blažene device Marije, kao i koncertima u Bukureštu, Zagrebu, Umagu, Skoplju, Briselu, Ankari, Veneciji, Veroni.

Kao muzički pedagog ima izuzetan doprinos. Studenti ove izvanredne umetnice osvojili su brojne nagrade na međunarodnim, nacionalnim i regionalnim takmičenjima. Podstiče studente na aktivno učešće na različitim takmičenjima i festivalima, na kojima njena klasa redovno predstavlja Univerzitet Crne Gore i Muzičku akademiju u zemlji i inostranstvu.

Sa Crnogorskim simfonijskim orkestrom izvela je više od 360 koncerata za 16 godina aktivnog muzičkog rada, a nastupala je više puta kao solistkinja sa ovim orkestrom u zemlji i inostranstvu. Kao solista odsvirala je neke od najtežih koncerata pisanih za solo flautu uz pridruženi orkestar - V.A. Mocarta - Koncert za flautu i orkestar K.313. u G-duru, B. Martinua - Koncert za flautu, violinu i orkestar i K. Reineke - Koncert za flautu i orkestar Op.283.

Aktivni je član duvačkog kvinteta Crnogorskog simfonijskog orkestra, kao i kvinteta Kotor-Art. Svirala je više puta i sa Simfonijskim orkestrom Radio-televizije Srbije. Imala je priliku u toku svoje umetničke karijere da nastupa sa vodećim dirigentima i muzičarima današnjice, a neki od njih su Ginter Pihler, Uroš Lajović, Srboljub Srba Dinić, Ronald Zolman, Mark Korović, Iker Sančez Silva, Holi Čoe, Mladen Tarbuk, Adrijan Liper, Bojan Suđić, Roman Simović, Simon Trpčeski, Ivo Pogorelić, Stefan Milenković, Miša Majski, Maja Bogdanović, Tomas Hempson…

Rođena je u Kragujevcu, Srbija, gde je pohađala osnovnu i srednju muzičku školu u klasi Snežane Kovačević.

Dobitnica je MOVE granta za 2024. godinu.

Simona Maročkovska Manojlovska rođena je u Skoplju 1988. godine. Muzičko obrazovanje započela je u DMBUC „Ilija Nikolovski-Luj“, gde je kasnije završila srednju školu u klasi prof. Beti Stankovska. Diplomirala je, i magistrirala na Fakultetu muzičke umetnosti u klasi prof. Beti Stankovska.

Učestvuje na Danima makedonske muzike, koncertima sa Gradskim duvačkim orkestrom, koncertima sa orkestrom Johan Štraus, solističkim koncertima, koncertima sa kamernim ansamblima i drugim.

Usavršavala se na majstorskim kursevima i radionicama prof. Ilije Zimbo, Elena Stojčeska, Janoš Balint, Emanuel Paji, Karolina Šantl Zupan, Matej Zupan.

Kao nastavnik, sa svojim učenicima osvojila je brojne nagrade na državnim i međunarodnim takmičenjima, takođe je pohađala brojne obuke i ima sertifikate iz oblasti obrazovanja.

U okviru udruženja muzičkih pedagoga „Polihimnija“ učestvuje u organizaciji takmičenja, seminara, obuka i koncerata širom zemlje.

Član je više kamernih sastava: Trio Animato - dve flaute i klavir, Duo SFZ (dve flaute), Duo Maestoso (flauta i klavir) sa kojim je godinama nastupao više puta.

Trenutno radi kao profesor flaute u DMBUC "Ilija Nikolovski-Luj" u Skoplju.

Endre Varga rođen je u Subotici 1963. Diplomirao je na Akademiji umetnosti u Novom Sadu u klasi profesora Marijana Egića. Bio je student poslediplomskih studija paralelno u Novom Sadu i  Budimpešti u klasi profesora Ištvana Matuza. Studirao je takozvanu proširenu tehniku flaute. U Budimpešti na Džez odseku Akademije Liszt Ferenc učestvovao je na časovima orkestarseke prakse, usavršavajući tehniku improvizacije. Orkestarsku praksu stekao je u Vojvođanskoj Omladinskoj Filharmoniji, Subotičkoj i Novosadskskoj Filharmoniji i u Operskom Orkestu Srpskog Narodnog Pozorišta u Novom Sadu. Za vreme studija uspešno učestvuje na raznim takmičenjima, u Skopju osvaja prvu nagradu na Državnom takmičenju.

Pedagoški rad počeo je u Muzičkoj školi Isidor Bajić u Novom Sadu. Uspešno zavrašava poslediplomske studuje na Akademiji Umetnosti u Novom Sadu i stiče zvanje Magistar umetnosti-umetnička disciplina- flauta.

Trenutno je zaposlen kao vođa umetničkog odseka i profesor flaute u školi Illyes Gyula u gradu Hévíz u Mađarskoj. Umetnički je rukovodilac ansambla Musica Antiqua Hévíz. Vodi svoje projekte pod nazivom Late Night Jazz. Inicijator i organizator je festivala Jazz Fiesta na Balatonu u mestu Balatongyörök. Držao je interaktivno predavanje, „workshop” za flautiste u Beogradu, Sarajevu i u Wupperthalu (Nemačka) sa tematikom Improvoizacija u klasičnoj i džez muzici.

Publikacije: 5 CD-a sa ansamblom Musica Antiqua,

The Fountaine of Life - relax CD, 3 CD-a Late Night Jazz.

Nagrade: Pro Cultura Hévíz i nagrada Prima sa Ansamblom Musica Antiqua.

www.vargaendre.hu

Saša Dragović (Salcburg, Austrija) je rođen 1967. godine u Novom Sadu u bivšoj Jugoslaviji. Sa osam godina započinje da svira trubu u klasi profesora Dubravka Markovića kod koga ostaje do kraja srednje škole, i u tom periodu, kako sam kaže, stiče pensum znanja i iskustva koje je ostalo neprikosnoveni i ključni fundament njegovog daljeg razvoja kao muzičara i pedagoga.

Sa 18 godina, pored započetih studija na akademiji umetnosti u Novom Sadu, biva angažovan kao solo trubač orkestra opere Srpskog narodnog pozorišta u Novom Sadu, Novosadskog kamernog orkestra i Vojvođanske filharmonije. Svoje studije završava u Novom Sadu (Kovač Kalman), a potom nastavlja i uspešno zaokružuje dalje studijsko usavršavanje u Parizu (Gi Tuvron) sa prvom nagradom od strane žirija renomiranih francuskih trubača i dirigenata i Salcburgu (Hans Ganč) sa najvišom ocenom i priznanjem za izuzetnu umetničku interpretaciju.

Za vreme studija u Francuskoj je bio član ansambla „Tikmajer formacija“ teatra Žel iz Orleana. Ubrzo nakon započetih studija u Austriji 1996. godine postaje član solističkog ansambla „Klang Forum“ iz Beča i Austrijskog ansambla za novu muziku iz Salcburga, a od 2004. i član renomiranog nacionalnog austrijskog ansambla Bečkog Burgteatra. 1999. započinje sa pedagoškim radom na salcburškom muzičkom univerzitetu „Mocarteum“ kao profesor trube i asistent profesora Hans Ganča, a od 2009. predaje na „Anton Brukner“ privatnom univerzitetu u Lincu/Austrija.

U toku školovanja dobitnik je mnogobrojnih prvih i specijalnih nagrada na takmičenjima učenika i studenata bivše Jugoslavije, druge nagrade na prvom izboru Jugoslovenskog predstavnika za Evrovizijsko takmičenje mladih umetnika u Beogradu 1986., i druge nagrade na jednom od poslednjih prestižnih takmičenja Jugoslovenskih umetnika u Zagrebu 1989. godine, posle kojih mu se otvaraju vrata koncertnih podijuma širom bivše Jugoslavije.

Kao solista i član mnogobrojnih renomiranih orkestara i ansambala u Austriji i Francuskoj nastupao je na velikim internacionalnim festivalima i koncertnim dvoranama širom sveta (Austrija, Nemačka, Francuska, Holandija, Luksenburg, Belgija, Španija, Portugal, Finslka, Turska, Velika Britanija, Poljska, Italija, Rusija, Vatikan, Češka, Mađarska, Izrael, Rumunija, Egipat, SAD, Kanada, Japan....) gde je imao priliku i čast da lično sarađuje i radi na premijernim izvođenjima dela najznačajnijih savremenih kompozitora današnjice, među kojima su bili: Lučijano Berio, Fridrih Cerha, Krištof Penderecki, Peter Oetveš, Salvatore Šarino, Beat Furer, Olga Noevirt, Matias Pinčer, Hans Cender, Georg Fridrih Has, Mihael Žarel, Volfgang Rim, Georg Kurtag, Misato Mohicuki, Tošio Hosokava, Johanes Maria Staud....

U svom dosadašnjen pedagoškom radu uticao je na jednu čitavu generaciju mladih austrijskih trubača između kojih možemo da istaknemo Jurgena Elensona, Andreasa Oetla, Mihaela Švajghofera, Daniela Hufnagla, Tomasa Flaisnera, Gerharda Gergelija....

Pored pedagoškog rada Saša Dragović je i muzički direktor ansambla „Brukner Bras", a njegova prva iskustva kao vođe ansambla je stekao u dve velike operske produkcije na Salcbuškom festivalu pod upravom Valerija Gergijeva (Šostakovič: Gospođa Magbet od Zmenska) i orkestrom Bečke Filharmonije, kao i sa Silvanom Kamberlenom (Berlioz: Trojanci) i orkestrom Pariške opere, kao muzički direktor binske muzike. On je i tvorac idejnog scenskog koncepta izvanrednog austriskog ansambla Mnocil Brasa sa kojim su uspeli da naprave veoma zapaženu svetsku karijejeru.

Ivan Oškera rođen je 1991. godine u Bjelovaru gde završava osnovnu i srednju muzičku školu  Vatroslav Lisinski u klasi Srđana Peića u Bjelovaru, instrumentalni smer - horna. Diplomirao je na muzičkoj akademiji u Zagrebu u klasi profesora Boštjana Lipovšeka 2015. godine. Usavršavao se i na seminarima kod: Luiz Garcia, Hermann Baumann, Saar Berger, Kristian Steenstrup, Viktor Kirčenkov, Pálma Szilágyi, Radovan Vlatković, László Seeman, Péter Keserű, Miro Saje, Ivan Josip Skender, Andreja Šolar.

Od početka studiranja na Muzičkoj akademiji svira u orkestrima: Zagrebačka filharmonija, Hrvatski komorni orkestar, Varaždinski komorni orkestar, Zadarski komorni orkestar, Dubrovački simfonijski orkestar, Vojvođanski simfonijski orkestar, Zagrebački orkestar mladih, Simfonijski puhački orkestar oružanih snaga Republike Hrvatske, Pihalni orkester premogovnika Velenje.

Još od svojih prvih pedagoških početaka aktivno vodi učenike svoje klase na državna i međunarodna takmičenja gde zajedničkim radom ostvaruje izuzetne rezultate, mnogi od njih su laureati takmičenja.

2019. godine glavni je pokretač ponovnog uspostavljanja Puhačkog orkestara Bjelovar koji ostvaruje mnoge zapažene nastupe širom Hrvatske pod njegovim vodstvom. S orkestrom 2023. godine na državnom takmičenju duvačkih orkestara osvaja 1. mjesto i zlatnu plaketu s pohvalom.

2021. godine osmišljava i pokreće besplatne radionice pod nazivom Sfera MUSICA za talentovane mlade muzičare. Projekt obuhvata 9 dvodnevnih radionica i koncerata za 9 instrumenata koji čine sastavni deo duvačkog orkestra pod vodstvom renomiranih pedagoga i instrumentalista.

Školske godine 2021./2022. i 2022./2023 njegova učenica dobitnica je stipendije Fondacije Marin Čilić koja godišnje finansira samo 20 najboljih muzičara i sportista u celoj Hrvatskoj.

2022. godine dobitnik je godišnje nagrade Fonda Boža Tvrtković i Hrvatskog društva glazbenih i plesnih pedagoga za izuzetan i požrtvovan rad s učenicima.

Mario Šincek (Varaždin, 1979.) prvo muzičko obrazovanje dobija od oca Vjekoslava, takođe muzičara, a kasnije i od kućnog prijatelja prof. Rukljića koji je i formirao njegov muzički put u vidu trombona. Srednju školu završava u Varaždinu, a Muzičku akademiju u Zagrebu. Tokom i nakon studija svoje znanje je usavršavao kod najboljih međunarodnih pedagoga i solista gdje treba spomenuti imena kao što su Branimir Slokar i Michel Bequet koji su ga zainteresovali za francusku trombonističku literaturu s naglaskom na XX vek. Poseduje veliko orkestarsko iskustvo budući da je već na drugoj godini studija stupio u stalni radni odnos na mesto prvog tromboniste Opere HNK u Zagrebu gde provodi pet sezona, a nakon toga prelazi na mesto solo trombona u Zagrebačku filharmoniju gde radi i danas. Široki spektar interesa u pogledu muzike naveo ga je da se bavi i srodnim instrumentima trombona te ga često viđamo kao interpretatora na bas trublji ili eufoniju. Upravo s eufonijom (u nekom izrazima se pominje kao tenor-tuba) kao član kvarteta tuba XL ostvario je vrlo visoke umetničke domete u domenu kamernog muziciranja, a što je rezultiralo mnogim turnejama po Sad-u, Aziji, Europi i Australiji. U Hrvatskoj je nastupio na gotovo svim muzičkim festivalima bilo kao kamerni muzičar ili solista uz pratnju orkestra ili orgulja. Takođe, umetnički je voditelj seksteta limenih duvača Ad Gloriam brass, najstarijeg limenog ansambla tog tipa u Hrvatskoj, a svog Cantus ansambla član je preko 20 godina. Redovni je član žirija na državnim i međunarodnim takmičenjima, a u posljednjih petnaest godina održao preko dvadeset međunarodnih seminarskih radionica trombona.

Kao solista ili kamerni muzičar ostvario je veliki broj premijera, aktivno se bavi aranžiranjem, pogotovo za limene duvače, a do sada je snimio desetak nosača zvuka klasične muzike u kamernim sastavima i jedan solistički album s muzikom hrvatskih kompozitora za trombon i klavir. Od 2006. bavi se i pedagoškom radom na Muzičkoj akademiji u Zagrebu gde je trenutno u zvanju vanr. prof. art. i predaje predmete: Trombon, Srodni instrumenti, Studije orkestarskih deonica za limene duvače, Metodika nastave trombona i tube i Pedagoška praksa.

Listovom nagradom nagrađivana operska pevačica, majstorski vokalni trener i operski ambasador Mađarske državne opere (1981-2022). Profesor na Fakultetu umetnosti Univerziteta u Segedinu Bela Bartok (1997-2023), šef Katedre za glas u Segedinu 25 godina. Godine 1998. osnovala je Međunarodno pevačko takmičenje Jozsef Simandi u svom rodnom gradu. Takođe je generalni i umetnički direktor konkursa. Njena fondacija HAZAM, HAZAM Arts and Education Foundation, već deset godina podržava talente mladih operskih pevača.

Pored svoje široke karijere, ona i dalje aktivno peva na Floridi (2019), Šangaju (2019), Londonu (2021), Bajrojtu (2022), Helsinkiju (2022), Iraklionu (2022), Budimpešti (2023), Segedin (2023). Pozvani je član žirija međunarodnih pevačkih takmičenja i predavač na majstorskim kursevima na univerzitetima u Evropi, SAD, Italiji i Kini.

Njeno ime je zabeleženo u „Mađarski i međunarodni Ko je ko?“ (1994), engleski „Ko je ko?“ (1991), berlinski „Opernlekikon” (1989), minhenski „Grosses Sangerlekikon” (1997). Dobitnica je brojnih umetničkih i državnih nagrada za umetničku i nastavnu delatnost. 2023. godine dobila je titulu Viteza mađarske kulture.

Diplomirala je kao profesor pevanja i klavira u Segedinu (1979), zatim sa odlikom diplomirala na master operi i pedagogiji na Muzičkoj akademiji Ferenc List u Budimpešti (1981). Studirala je pevanje i oratorijum na master kursevima Veimar Musikhochschule i Mocarteum u Salcburgu (1977-1980). Njene akademske diplome su Habilitirani master (2001) i DLA – doktor slobodnih umetnosti (2003).

Kao početnik, pobedila je na dva svetska takmičenja: SBRAC, Međunarodnom pevačkom takmičenju za šampione u Rio de Žaneiru (1981) i Međunarodnom pevačkom takmičenju Lučano Pavaroti u Filadelfiji (1985).

U Mađarskoj državnoj operi debitovala je ulogom Elze (Vagner: Lohengrin) (1982). Pevala je glavne ženske uloge Mocarta, Verdija, Pučinija, Vagnera, R. Štrausa i savremene opere u Mađarskoj i na velikim operskim i koncertnim scenama u inostranstvu: u Drezdenu, Berlinu, Pragu, Hamburgu, Kelnu, Frankfurtu, Minhenu, Štutgartu, Manhajm, Milano (RAI), Venecija, Parma, Montevideo, Ankara, Istanbul, Kairo, Zagreb, Sofija, Lisabon, London, Liverpul, Birmingem, Strazbur, Tuluz, Njujork (Menhetn TV), Filadelfija.

Pored karijere operske pevačice, nastupala je sa bogatim koncertnim repertoarom i sa poznatim muzičkim dirigentima kao solista na velikim muzičkim događajima, a njeni snimci se i danas puštaju na raznim mađarskim radio i televizijskim kanalima. „Vagnerove heroine“ je 2004. godine objavio studio HUNGAROTON kao solo CD sa Simfonijskim orkestrom Mađarskog nacionalnog radija pod dirigentskom palicom Jurija Simonova.

Kao operski ambasador Mađarske državne opere, imala je 50-60 predstava godišnje u Mađarskoj i inostranstvu (u Slovačkoj, Rumuniji, Srbiji, Engleskoj) popularišući žanr opere od 2014. do 2022. godine.

Tokom svoje pedagoške karijere pokrenula je i još uvek pokreće mnoge mlade talente u nacionalne i međunarodne karijere operskih pevača i učitelja. Mnogi njeni učenici pobednici takmičenja pojavili su se na domaćim i međunarodnim operskim scenama. S vremena na vreme nastupa sa svojim učenicima, predstavljajući ih publici u okviru koncerata „Maria Temesi i njeni studenti“.

Sopran Claudia Visca rođena je u Njujorku, diplomirala je na Curtis Institute of Music u Filadelfiji gde je studirala kod Eufemie Giannini, profesorke čuvene Anne Moffo kao i Vagnerovskog soprana Margret Harshaw. Kao dobitnica Fulbrajtove stipendije školovanje je nastavila na Hochschule fur Musik u Beču pod vođstvom Hilde Rossel-Majdan i Antona Dermota.

Claudia Visca je sarađivala sa renomiranim dirigentima, rediteljima i umetnicima, uključujući: Eugene Ormandy, Gustav Kuhn, Istvan Kertesz, Miguel Gomez-Matinez, Sandor Vegh, Raphael Frühbeck de Burgos, Pina Bausch, Christine Mielitz, Marcel Prawy, Bruno Canino, Rudolf Serkin, članovi Guarneri kvarteta, Edith Mathis, Agnes Baltsa and Placido Domingo. Vrhunac u karijeri Claudie Visca bila je uloga Marije u West Side Story pod dirigentskom palicom kompozitora Leonarda Bernstaina.

Tokom svoje duge scenske karijere, Claudia Visca je gostovala u više od 25 operskih kuća u Evropi, među kojima su one u Amsterdamu, Berlinu, Kelnu, Ženevi, Beču i Cirihu. U preko 2.000 nastupa, nastupila je u više od 75 uloga u operama, operetama i mjuziklima, kao i na koncertima.

Od 1998. do 2003. Claudia Visca je bila profesor pevanja na Visokoj školi za muziku u Kelnu. Godine 2003. postala je profesor na Univerzitetu za muziku i scenske umetnosti u Beču.

Claudia Visca je održala međunarodne majstorske kurseve iz vokalne tehnike i interpretacije u Australiji, Austriji, Bugarskoj, Kini, Hrvatskoj, Češkoj, Engleskoj, Nemačkoj, Grčkoj, Mađarskoj, Italiji, Japanu, Norveškoj, Poljskoj, Srbiji, Švajcarskoj i Sjedinjenim Državama.

Njeni učenici su pobednici međunarodnih takmičenja i kao solisti su angažovani u velikim operskim kućama i koncertnim salama širom sveta, uključujući: Amsterdam, Barselonu, Berlin, Bordo, Bolonju, Buenos Aires, Ženevu, Glindeborn, Hamburg, Lisabon, London (Convent Garden), Madrid, Milano (La Skala), Moskvu, Minhen, Njujork (Metropoliten), Pariz, Peking, Sankt Petersburg, Prag (Narodno pozorište), Rim, Seul, Tokio, Beč, Varšavu i Zagreb.

Makedonski sopran Vesna Ginovska Ilkova je vodeći dramski sopran u Nacionalnoj operi i baletu Skoplje, Severna Makedonija.

Žena baršunastog glasa oduševila je publiku svojom muzikalnošću, harizmom i snažnom muzičkom dramatikom. Za nju kažu da poseduje najsofisticiraniji piano (deo operske tehnike) kao i specifičnu vokalnu kreaciju u kojoj je svako mogao da prepozna njenu izvedbu i interpretaciju muzičko-scenskog dela.

Njen debi u „Makedonskoj operi i baletu” bio je ulogom „Mihaele” u operi Karmen - G. Bize 1996. Kritika je prepoznala kao mladog ilirskog soprana koji poseduje izuzetnu legato tehniku u svom pevanju.

Međunarodni debi je započeo u Nacionalnoj operi u Sofiji 2001. godine, gde je radila na izuzetno tehnički složenoj ulozi „Elizabete” u operi „Don Karlo” G. Verdija. Ova predstava donela joj je ugovor o radu za sledeću predstavu opere "Toska" G. Pučinija, gde je tumačila glavnu ulogu. Ostvarila je turneje i nastupe u Rosham Tederu, Erborg Centru - Kopenhagen, Danska. Odmah potom usledio je i glavni angažman za Ljetni Histria festival u pulskoj Areni, ulogom Aide iz opere Aida, G. Verdi, gdje je nastupila zajedno sa Narodnom operom - HNK Zagreb, pod dirigentskom palicom maestra Pavla Dešpalja. Prihvatila je ulogu „Dezdemone“ Otela – G. Verdija, na poziv Slovenačke filharmonije i debitovala na sceni zajedno sa vodećim tenorom Janezom Lotrićem. Najvažnija produkcija za koju je radila u tom periodu je nastup na festivalu u Aspendosu u Antaliji. Za tu priliku pripremila je Aidu, a partner na sceni bio je Bojko Cvetanov.

Prvi put je učestvovala u makedonskoj operi „Lidija Makedonska” kompozitora Rista Avramovskog, gde je pevala glavnu ulogu „Lidija” pod dirigentskom palicom Janoša Pšibilskog.

Kada neko pomene „Madam Baterflaj” i ulogu Čio-Čio San iz G. Pučinija, to asocira na žene koje su uspele da publiku podignu na noge. Posle njenog nastupa niko nije ostao ravnodušan. Ovim nastupom dostigla je pijedestal umetničkog stvaralaštva i interpretacije. Na premijeri opere „Turandot” debitovala je ulogom „Liu” koju je domaći kritičar prihvatio sa superlativima.....pokazala se kao pravi majstor fraze, jasno uhvaćena kroz poseban senzibilitet Ginovske Ilkove. ......."Izvođenjem uloge "Mimi" u operi "La Boheme" postala je prepoznatljiva po emotivno dramatičnom izrazu koji poseduje.

Sledile su predstave „Caballeria Rusticana“ sa ulogom Santuca, P.Mascagni, „La Forca del destino“, sa ulogom Done Leonore, G. Verdi, „Un ballo un maschera“ sa ulogom Amelije, G.Verdi ,.....debitovala je u ulozi Turandot u operi "Turandot" G. Pučinija.

Takođe je debitovala u operi A. Ponchielli, „La Giaconda” - Giaconda, (NHK Rijeka);...G. Verdi, "Macbeth" - Lejdi Magbet, G. Verdi; "Simon Bokanegra" - Amelija, "Atila" - u ulozi Odabele G.Pučini Toska - Toska.

Na koncertima je nastupala zajedno sa Makedonskom filharmonijom, Sofijskom filharmonijom, dok je nastupala i sa kamernim orkestrima i učestvovala na brojnim resitalima. Učestvovala je na otvaranju visoko rangiranog „Ohridskog leta“ izvođenjem Betovenove simfonije br. 9, „Skopskog letnjeg festivala“ sa Verdijevim rekvijemom pod dirigentskom palicom Josipa Šega.

Umetnički repertoar doveo ju je do najtežeg oblika izvođenja, recitala. Izvodila je dela Šuberta, Šumana, Čajkovskog, Glinke, Vebera, Lista, Sibelijusa, Bernštajna na brojnim scenama i koncertnim salama.

Za potrebe MTV-a snimila je premijere zajedno sa MOB-om i objavila svoj CD pod nazivom "True Value".

Sarađivala je sa mnogim dirigentima: Đanlukom Martinengijem, Alesandrom D’Agostinijem, Dijegom Garsijom Rodrigesom, Serđom Alapontom, Frančeskom Rozom, Džejnsom Psibilskim, Normanom Vidjajom, Simonom Krečičem, Nadom Matošević itd.

U novembru 2002. godine dobila je Nagradu grada Skoplja - 13. novembar, 2005. - "U svetu uspeha", 2006. - Počasni ambasador privrede Makedonije, 2009. - "Zlatna lira" Udruženja muzičkih umetnika Makedonije , 2014 - "Virtuoz"

Vesna Ginovska Ilkova rođena je u Skoplju 1972. Diplomirala je u klasi prof. Milka Efimova, a magistrirala u klasi prof. Radmila Bakočević, Beograd.

Ona je glavni sopran u Nacionalnoj operi i baletu Skoplje, sa karijerom od 27 godina.

Listovom nagradom nagrađivana operska pevačica, majstorski vokalni trener i operski ambasador Mađarske državne opere (1981-2022). Profesor na Fakultetu umetnosti Univerziteta u Segedinu Bela Bartok (1997-2023), šef Katedre za glas u Segedinu 25 godina. Godine 1998. osnovala je Međunarodno pevačko takmičenje Jozsef Simandi u svom rodnom gradu. Takođe je generalni i umetnički direktor konkursa. Njena fondacija HAZAM, HAZAM Arts and Education Foundation, već deset godina podržava talente mladih operskih pevača.

Pored svoje široke karijere, ona i dalje aktivno peva na Floridi (2019), Šangaju (2019), Londonu (2021), Bajrojtu (2022), Helsinkiju (2022), Iraklionu (2022), Budimpešti (2023), Segedin (2023). Pozvani je član žirija međunarodnih pevačkih takmičenja i predavač na majstorskim kursevima na univerzitetima u Evropi, SAD, Italiji i Kini.

Njeno ime je zabeleženo u „Mađarski i međunarodni Ko je ko?“ (1994), engleski „Ko je ko?“ (1991), berlinski „Opernlekikon” (1989), minhenski „Grosses Sangerlekikon” (1997). Dobitnica je brojnih umetničkih i državnih nagrada za umetničku i nastavnu delatnost. 2023. godine dobila je titulu Viteza mađarske kulture.

Diplomirala je kao profesor pevanja i klavira u Segedinu (1979), zatim sa odlikom diplomirala na master operi i pedagogiji na Muzičkoj akademiji Ferenc List u Budimpešti (1981). Studirala je pevanje i oratorijum na master kursevima Veimar Musikhochschule i Mocarteum u Salcburgu (1977-1980). Njene akademske diplome su Habilitirani master (2001) i DLA – doktor slobodnih umetnosti (2003).

Kao početnik, pobedila je na dva svetska takmičenja: SBRAC, Međunarodnom pevačkom takmičenju za šampione u Rio de Žaneiru (1981) i Međunarodnom pevačkom takmičenju Lučano Pavaroti u Filadelfiji (1985).

U Mađarskoj državnoj operi debitovala je ulogom Elze (Vagner: Lohengrin) (1982). Pevala je glavne ženske uloge Mocarta, Verdija, Pučinija, Vagnera, R. Štrausa i savremene opere u Mađarskoj i na velikim operskim i koncertnim scenama u inostranstvu: u Drezdenu, Berlinu, Pragu, Hamburgu, Kelnu, Frankfurtu, Minhenu, Štutgartu, Manhajm, Milano (RAI), Venecija, Parma, Montevideo, Ankara, Istanbul, Kairo, Zagreb, Sofija, Lisabon, London, Liverpul, Birmingem, Strazbur, Tuluz, Njujork (Menhetn TV), Filadelfija.

Pored karijere operske pevačice, nastupala je sa bogatim koncertnim repertoarom i sa poznatim muzičkim dirigentima kao solista na velikim muzičkim događajima, a njeni snimci se i danas puštaju na raznim mađarskim radio i televizijskim kanalima. „Vagnerove heroine“ je 2004. godine objavio studio HUNGAROTON kao solo CD sa Simfonijskim orkestrom Mađarskog nacionalnog radija pod dirigentskom palicom Jurija Simonova.

Kao operski ambasador Mađarske državne opere, imala je 50-60 predstava godišnje u Mađarskoj i inostranstvu (u Slovačkoj, Rumuniji, Srbiji, Engleskoj) popularišući žanr opere od 2014. do 2022. godine.

Tokom svoje pedagoške karijere pokrenula je i još uvek pokreće mnoge mlade talente u nacionalne i međunarodne karijere operskih pevača i učitelja. Mnogi njeni učenici pobednici takmičenja pojavili su se na domaćim i međunarodnim operskim scenama. S vremena na vreme nastupa sa svojim učenicima, predstavljajući ih publici u okviru koncerata „Maria Temesi i njeni studenti“.

Sopran Claudia Visca rođena je u Njujorku, diplomirala je na Curtis Institute of Music u Filadelfiji gde je studirala kod Eufemie Giannini, profesorke čuvene Anne Moffo kao i Vagnerovskog soprana Margret Harshaw. Kao dobitnica Fulbrajtove stipendije školovanje je nastavila na Hochschule fur Musik u Beču pod vođstvom Hilde Rossel-Majdan i Antona Dermota.

Claudia Visca je sarađivala sa renomiranim dirigentima, rediteljima i umetnicima, uključujući: Eugene Ormandy, Gustav Kuhn, Istvan Kertesz, Miguel Gomez-Matinez, Sandor Vegh, Raphael Frühbeck de Burgos, Pina Bausch, Christine Mielitz, Marcel Prawy, Bruno Canino, Rudolf Serkin, članovi Guarneri kvarteta, Edith Mathis, Agnes Baltsa and Placido Domingo. Vrhunac u karijeri Claudie Visca bila je uloga Marije u West Side Story pod dirigentskom palicom kompozitora Leonarda Bernstaina.

Tokom svoje duge scenske karijere, Claudia Visca je gostovala u više od 25 operskih kuća u Evropi, među kojima su one u Amsterdamu, Berlinu, Kelnu, Ženevi, Beču i Cirihu. U preko 2.000 nastupa, nastupila je u više od 75 uloga u operama, operetama i mjuziklima, kao i na koncertima.

Od 1998. do 2003. Claudia Visca je bila profesor pevanja na Visokoj školi za muziku u Kelnu. Godine 2003. postala je profesor na Univerzitetu za muziku i scenske umetnosti u Beču.

Claudia Visca je održala međunarodne majstorske kurseve iz vokalne tehnike i interpretacije u Australiji, Austriji, Bugarskoj, Kini, Hrvatskoj, Češkoj, Engleskoj, Nemačkoj, Grčkoj, Mađarskoj, Italiji, Japanu, Norveškoj, Poljskoj, Srbiji, Švajcarskoj i Sjedinjenim Državama.

Njeni učenici su pobednici međunarodnih takmičenja i kao solisti su angažovani u velikim operskim kućama i koncertnim salama širom sveta, uključujući: Amsterdam, Barselonu, Berlin, Bordo, Bolonju, Buenos Aires, Ženevu, Glindeborn, Hamburg, Lisabon, London (Convent Garden), Madrid, Milano (La Skala), Moskvu, Minhen, Njujork (Metropoliten), Pariz, Peking, Sankt Petersburg, Prag (Narodno pozorište), Rim, Seul, Tokio, Beč, Varšavu i Zagreb.

Makedonski sopran Vesna Ginovska Ilkova je vodeći dramski sopran u Nacionalnoj operi i baletu Skoplje, Severna Makedonija.

Žena baršunastog glasa oduševila je publiku svojom muzikalnošću, harizmom i snažnom muzičkom dramatikom. Za nju kažu da poseduje najsofisticiraniji piano (deo operske tehnike) kao i specifičnu vokalnu kreaciju u kojoj je svako mogao da prepozna njenu izvedbu i interpretaciju muzičko-scenskog dela.

Njen debi u „Makedonskoj operi i baletu” bio je ulogom „Mihaele” u operi Karmen - G. Bize 1996. Kritika je prepoznala kao mladog ilirskog soprana koji poseduje izuzetnu legato tehniku u svom pevanju.

Međunarodni debi je započeo u Nacionalnoj operi u Sofiji 2001. godine, gde je radila na izuzetno tehnički složenoj ulozi „Elizabete” u operi „Don Karlo” G. Verdija. Ova predstava donela joj je ugovor o radu za sledeću predstavu opere "Toska" G. Pučinija, gde je tumačila glavnu ulogu. Ostvarila je turneje i nastupe u Rosham Tederu, Erborg Centru - Kopenhagen, Danska. Odmah potom usledio je i glavni angažman za Ljetni Histria festival u pulskoj Areni, ulogom Aide iz opere Aida, G. Verdi, gdje je nastupila zajedno sa Narodnom operom - HNK Zagreb, pod dirigentskom palicom maestra Pavla Dešpalja. Prihvatila je ulogu „Dezdemone“ Otela – G. Verdija, na poziv Slovenačke filharmonije i debitovala na sceni zajedno sa vodećim tenorom Janezom Lotrićem. Najvažnija produkcija za koju je radila u tom periodu je nastup na festivalu u Aspendosu u Antaliji. Za tu priliku pripremila je Aidu, a partner na sceni bio je Bojko Cvetanov.

Prvi put je učestvovala u makedonskoj operi „Lidija Makedonska” kompozitora Rista Avramovskog, gde je pevala glavnu ulogu „Lidija” pod dirigentskom palicom Janoša Pšibilskog.

Kada neko pomene „Madam Baterflaj” i ulogu Čio-Čio San iz G. Pučinija, to asocira na žene koje su uspele da publiku podignu na noge. Posle njenog nastupa niko nije ostao ravnodušan. Ovim nastupom dostigla je pijedestal umetničkog stvaralaštva i interpretacije. Na premijeri opere „Turandot” debitovala je ulogom „Liu” koju je domaći kritičar prihvatio sa superlativima.....pokazala se kao pravi majstor fraze, jasno uhvaćena kroz poseban senzibilitet Ginovske Ilkove. ......."Izvođenjem uloge "Mimi" u operi "La Boheme" postala je prepoznatljiva po emotivno dramatičnom izrazu koji poseduje.

Sledile su predstave „Caballeria Rusticana“ sa ulogom Santuca, P.Mascagni, „La Forca del destino“, sa ulogom Done Leonore, G. Verdi, „Un ballo un maschera“ sa ulogom Amelije, G.Verdi ,.....debitovala je u ulozi Turandot u operi "Turandot" G. Pučinija.

Takođe je debitovala u operi A. Ponchielli, „La Giaconda” - Giaconda, (NHK Rijeka);...G. Verdi, "Macbeth" - Lejdi Magbet, G. Verdi; "Simon Bokanegra" - Amelija, "Atila" - u ulozi Odabele G.Pučini Toska - Toska.

Na koncertima je nastupala zajedno sa Makedonskom filharmonijom, Sofijskom filharmonijom, dok je nastupala i sa kamernim orkestrima i učestvovala na brojnim resitalima. Učestvovala je na otvaranju visoko rangiranog „Ohridskog leta“ izvođenjem Betovenove simfonije br. 9, „Skopskog letnjeg festivala“ sa Verdijevim rekvijemom pod dirigentskom palicom Josipa Šega.

Umetnički repertoar doveo ju je do najtežeg oblika izvođenja, recitala. Izvodila je dela Šuberta, Šumana, Čajkovskog, Glinke, Vebera, Lista, Sibelijusa, Bernštajna na brojnim scenama i koncertnim salama.

Za potrebe MTV-a snimila je premijere zajedno sa MOB-om i objavila svoj CD pod nazivom "True Value".

Sarađivala je sa mnogim dirigentima: Đanlukom Martinengijem, Alesandrom D’Agostinijem, Dijegom Garsijom Rodrigesom, Serđom Alapontom, Frančeskom Rozom, Džejnsom Psibilskim, Normanom Vidjajom, Simonom Krečičem, Nadom Matošević itd.

U novembru 2002. godine dobila je Nagradu grada Skoplja - 13. novembar, 2005. - "U svetu uspeha", 2006. - Počasni ambasador privrede Makedonije, 2009. - "Zlatna lira" Udruženja muzičkih umetnika Makedonije , 2014 - "Virtuoz"

Vesna Ginovska Ilkova rođena je u Skoplju 1972. Diplomirala je u klasi prof. Milka Efimova, a magistrirala u klasi prof. Radmila Bakočević, Beograd.

Ona je glavni sopran u Nacionalnoj operi i baletu Skoplje, sa karijerom od 27 godina.

Andrej Zupan je redovni profesor klarineta na Muzičkoj akademiji u Ljubljani i profesor klarineta na Konzervatoriju za muziku i balet u Ljubljani. Održava brojne resitale i solističke nastupe u Francuskoj, Nemačkoj, Austriji, Italiji, Belgiji, Bugarskoj, Slovačkoj, Češkoj, Španiji, Engleskoj, SAD, Maroku, Hrvatskoj, Srbiji, Severnoj Makedoniji i Grčkoj. Takođe predaje na stranim univerzitetima (Oxford, New York, Banska Bystrica, Modena, Gent, Beograd, Zagreb). Redovno se pojavljuje kao član međunarodnih žirija na takmičenjima mladih muzičara. Kao dirigent različitih orkestara imao je brojne koncerte na različitim festivalima u Francuskoj, Španiji, Nemačkoj, Italiji, Bugarskoj, Grčkoj, Hrvatskoj, Srbiji, Severni Makedoniji i Sloveniji. Deset godina svirao je u Simfonijskom orkestru Radio Televizije Slovenija, a 1993 godine postao je solo klarinetista državne Opere i baleta u Ljubljani, gdje je svirao jedanaest godina. Kao solista, član kamernih sastava i dirigent snimio je 24 CD-a.

Andrej Zupan je rođen 1972 godine u Ljubljani. Klarinet je počeo da uči u Muzičkoj školi u Ljubljani. Školovanje nastavio je u Srednjoj muzičkoj i baletskoj školi u klasi svoga oca prof. Alojza Zupana, kod kojeg je završio diplomske (1994) i postdiplomske studije (1995) na Muzičkoj akademiji Univerziteta u Ljubljani. U inostranstvu se usavršavao kod prof. Vincenza Mariozzija (St. Cecilia, Rim) i prof. Aloisa Brandhofera (Mozarteum, Salzburg). Na takmičenjima je osvojio osam prvih nagrada. 1985 godine bio je odabran za muzičara godine u tadašnjoj Jugoslaviji. Iste godine predstavljao je državu na koncertu "Evrovizijski mladi muzičari 1985" u Madridu. 1995 godine bio je primljen u "Orchestre des Jeunes de la Mediterranee" u Francuskoj, u kojem je svirao kao prvi klarinetista i sa kojim je gostovao po Evropi i Africi.

Klarinetista MIHAEL PAAR (Zagreb, 1980.) aktivan je kao izvođač, kompozitor, aranžer, producent i pedagog. Nakon završenih studija na Muzičkoj akademiji u Zagrebu u klasi prof. Josipa Tonžetića 2002. godine, nastavlja s usavršavanjem na salzburškom Mozarteumu u klasi prof. Aloisa Brandhofera i stiče naziv magistra umetnosti cum laude 2006. godine.

Pažnju na sebe skrenuo je već kao 15-godišnjak kada je s velikim uspehom debitovao uz Kamerni orkestar Windstrings izvevši Weberov Concertino. Od tada ostvaruje nastupe u važnim hrvatskim i inostranim koncertnim dvoranama, na međunarodnim festivalima kao i solističke saradnje sa orkestrima i ansamblima: Kamerni orkestar „Franjo Krežma“, Tamburaški orkestar HRT-a, Samoborski gudači, Zagrebački kvartet, Kvartet Porin, Kvartet Sebastian, Acies kvartet i dr. Ostvario je zapažene nastupe na međunarodnim takmičenjima osvojivši 2. nagradu u Ohridu, 3. nagradu u Barletti i 4. nagradu u Padovi. Laureat je međunarodne Fondacije Solti, dobitnik nagrade Grada Samobora, Diplome „Milka Trnina“ i nagrade HDS-a na Tribini mladih umjetnika „Darko Lukić“. Njegov prvi nosač zvuka naslova Premiere nagrađen je diskografskom nagradom Porin za najbolju kompoziciju klasične muzike i nominovan za najbolje izvođenje klasične muzike. Snimao je za VasakQ Records, Cantus i Croatiu Records, a dela mu objavljuje Universal Edition iz Beča. Kao orkestarski muzičar ostvario je saradnju sa Zagrebačkom filharmonijom, Cantus ansamblom, Festivalskim orkestrom Samoborske glazbene jeseni, Bläserphliharmonie Mozarteum Salburg i dr.

Vrlo je plodan kao aranžer, dok je kao kompozitor najviše zapažen po svojim kompozicijama za solo instrumente. Njegova Fantazija za klarinet i Balada za klavir postali su deo standardnog repertoara u domaćoj literaturi, zabeleženi su na nosačima zvuka i objavljeni kao notna izdanja, recenzirani i nagrađivani u inostranstvu. Mihael Paar redovno održava majstorske kurseve i učestvuje u izradi propozicija i radu žirija međunarodnih takmičenja, a svojim je doprinosima prisutan i u nastavnim jedinicama školskih udžbenika u RH. Nastavnik je klarineta u Muzičkoj školi „Ferdo Livadić“ u Samoboru u zvanju profesora savetnika, a osnivač je i umetnički voditelj Camerate Cantilly, klasičnog harmonie sastava kao jedinog takvog ansambla u Hrvatskoj.

Marija Župić Bošnjak započinje muzičko obrazovanje u muzičkoj školi Jakov Gotovac u Sinju svirajući klarinet, a nastavlja u Dubrovniku u UŠ Luka Sorkočević kao muzički teoretičar i klarinetista u klasi prof. Pietra Cavaliere.

Studije klarineta nastavlja na Muzičkoj akademiji u Zagrebu, u klasi prof. J. Tonžetića u čijoj je klasi diplomirala sa odličnim uspehom. Tokom Međunarodne letne akademije Wien-Prag – Budapest nagrađena je trogodišnjom stipendijom u klasi uglednog pedagoga A. Prinza.

Tokom muzičkog obrazovanja učestvovala je i osvojila brojne nagrade na takmičenjima za duvače u organizaciji HDGPP-a solo i u kamernim sastavima.

Godine 2003. na međunarodnom takmičenju u sklopu Letne akademije osvojila je nagradu za interpretaciju djela Gottfrieda von Einema. Usavršavala se i na Međunarodnoj letnoj akademiji Univerziteta Mozarteum u Salzburgu kao i na brojnim stručnim seminarima kod uglednih pedagoga kao što su A.Prinz, S. Goričar, G.Deplus, P. Meyer, K. J. Stevenson, W. Boeykens , L. Urdano, R.Cavallin.

 Godine 2006. dobila je Nagradu Hrvatskog društva skladatelja za najbolje izvođenje dela “Versus” hrvatskog kompozitora Marka Ruždjaka.

Nastupila je nekoliko puta kao solista uz pratnju Dubrovačkog simfonijskog orkestra (Donizetti, Stamitz, Kramar, Kurpinski, Mozart) kao i uz Zagrebačke soliste u interpretaciji kompozicije “Glas iz Dubrovnika”M.Miletića.

Nastupala je kao članica duvačkog kvinteta Elfi, uz gudački kvartet (Mozart, Weber, Reicha, Brahms, Papandopulo) u klavirskom triju Tritonus – violina, klarinet, klavir (Hačaturjan, Bartok, Stravinsky, Palanović…) te u klavirskom triju - klarinet, violončelo, klavir (Beethoven, Brahms, Skender..)

Sarađivala je sa mnogim orkestrima grada Zagreba kao što su Zagrebačka filharmonija, Orkestar HNK u Zagrebu, Simfonijski puhački orkestar OS RH, Hrvatski komorni orkestar.

 Za vrijeme boravka u USA - FL svirala je solo klarinet u Symphonic Band of the Palm Beaches. Uz pratnju A. Feitl i M. Matolić održala je niz zapaženih nastupa u zemlji i inostranstvu.

Kroz višegodišnje pedagoško iskustvo njeni učenici klarineta često nastupaju solo, uz klavirsku pratnju i u raznim kamernim ansamblima te osvajaju brojne nagrade na regionalnim i državnim takmičenjima u organizaciji HDGPP-a i Agencije za vaspitanje i obrazovanje i Ministarstva nauke i obrazovanja Republike Hrvatske.

Na Međunarodnim takmičenjima učenici su često laureati, osvajaju prve i druge nagrade na; „Woodwind and Brass“ u Varaždinu,“ Daleki akordi“ u Splitu,“ Davorin Jenko“ u Beogradu,“Sirmium Music Fest“ u Srijemskoj Mitrovica, “Emona festival“u Ljubljani, te na “Royal Conservatoire of Scotland“ Glasgow.

Kao muzički pedagog klarinetista od 2003-2013., radi u osnovnoj muzičkoj školi Milka Trnina pri POU u Ivanić Gradu, takođe i u muzičkoj školi Jastrebarsko od 2005-2007., da bi od 2010. kao spoljni saradnik nastavila predavati u GU Elly Bašić u Zagrebu, a od 2013. dobija stalno zaposlenje kao nastavnica klarineta i kamerne muzike.

Za vrijeme rada u muzičkoj školi Milka Trnina pri POU Ivanić Grad, uspešno vodi i duvački orkestar KUD“Posavec“ integrišući učenike flaute, klarineta i saksofona u orkestar, pa i dan danas njeni bivši učenici klarineta i saksofona sviraju u duvačkom orkestru Ivanić Grada.

Kroz svoj pedagoški rad ostvaruje brojne nastupe u matičnim školama, te na raznim gostovanjima izvan muzičkih škola.

Od 2004. pa do danas učestvuje na svim hrvatskim takmičenjima učenika i studenata muzike u disciplini klarinet i kamerna muzika u organizaciji Ministarstva nauke i obrazovanja, Agencije za vaspitanje i obrazovanje, Hrvatskog društva muzičkih i baletskih pedagoga, na kojima osvaja prestižne nagrade; 24 prvih, 8 drugih, te 2 treće nagrade koje su rezultat i 5 Oskara znanja.

Od međunarodnih takmičenja sa svojim učenicima učestvuje na prestižnim takmičenjima;

·      Woodwind and brass u Varaždinu od 2016. Postižu 8 prvih nagrada i 4 druge nagrade.

·      Međunarodno takmičenje Davorin Jenko u Beogradu 2011. i 2016. tri prve i jedna treća nagrada.

·       EMONA festival i takmičenje 2018. u Ljubljani, učenik osvaja zlatnu plaketu u 1. kategoriji.

·      14.10.2018. na Royal Conservatorie of Scotland učenik Dominik Palić je izborio ulazak u finale međunarodnog takmičenja klarinetista i dobio vrednu nagradu sponzora Buffet Crampon -Paris.

·      Na međunarodnom takmičenju Daleki akordi u Splitu 2017. učenik osvaja  prvu nagradu laureat, a 2023. učenici osvajaju drugu i treću nagradu.

·      Sirmium international music festivalu 2021 i 2022. učenici osvajaju 4 prve nagrade.

·      Dugi niz godina usavršava se zajedno sa svojim učenicima na stručnom međunarodnom seminaru i takmičenju klarinetista u Virovitici ( Virovitica international music meeting) u organizaciji Muzičke škole Jan Vlašimsky. Seminar okuplja eminentne muzičke pedagoge iz Hrvatske i kao i inostrane predavače iz Mađarske, Belgije, Slovenije, Španije, Srbije, Amerike. Njeni učenici su osvojili 10 vrijednih nagrada sponzora na takmičenju.

·      Marija Župić Bošnjak zajedno sa eminentnim prof. Tadejem Kenigom predaje na Letnoj muzičkoj akademiji Vodice 2022. i ostvaruje završni koncert sa ansamblom od 20 klarinetista.

·      Na VIMM-u, od 26.6. - 30.06.2023., podučavala je kamernu muziku, orkestarske deonice i vodila orkestar klarineta s kojima je na kraju intenzivnog seminara imala i uspješan koncert.

U aprilu 2023. u VD Vatroslav Lisinski laureatima hrvatskog državnog takmičenja kamernih sastava, kvartetu klarineta i dvojici najbolje plasiranih učenika discipline klarinet i mentoru svečano je dodjeljena novčana nagrada i priznanje grada Zagreba „PROFESOR BALTHAZAR“.  

Učestvuje u radu stručnog žiria na 60. hrvatskom takmičenju učenika i studenata muzike i baleta.

Imenovana je u odbor za predlaganje zadatih kompozicija u disciplini klarinet za 62. hrvatsko takmičenje učenika i studenata muzike i baleta koje će se održati u martu i aprilu 2024. godine.

Njeni učenici klarineta nastupaju solo uz pratnju simfonijskog orkestra GU ELLY Bašić, uz klavirsku pratnju, u raznim kamernim sastavima, (duo trio, kvartet, ansambl klarineta..) na mnogim koncertima u GU Elly Bašić, kao i van škole.

Učenici se posebno raduju svim značajnijim i većim koncertima kao što su Božićni koncert, i Dani škole kada imaju priliku da nastupaju i u KD Vatroslav Lisinski.

19. juna 2023. kvartet klarineta kao najbolje plasirani kvartet u državi u sastavu Dominik Palić, Juraj Panić, Lovro Pavić i Jakov Barišić imao je priliku nastupiti u Muzeju grada Zagreba i uveličati otvorenje izložbe „osjeti harmoniju Zagrebačke feelharmonije“ gde su dobili veliko priznanje i simpatije svih prisutnih muzičara i posetioca izložbe.

Marija Župić Bošnjak, prof. savetnik u decembru 2023. godine dobila je Godišnju nagradu Hrvatskog društva glazbenih i plesnih pedagoga.

U odnosu prema učenicima i roditeljima pokazuje predanost, strpljenje, podršku i motivaciju.

Uspešno sarađuje sa Direktorom i kolegama te svojim radom doprinosi unapređenju rada GU Elly Bašić.

Branko Mihanović je upisao Muzičku akademiju u Zagrebu kod profesora Ive Olupa da bi studije nakon prve godine nastavio na Hochschule für Musik und darstellende Kunst u Freiburgu, gde je diplomirao u klasi Heinza Holligera.

Od 1979. godine delovao je kao prvi oboista u orkestru Opere HNK u Zagrebu, a od 1984. do 2001. kao solo oboista Zagrebačke filharmonije. Godinama sarađuje kao prvi oboista sa Simfonijskim orkestrom HRT-a u Zagrebu, Zagrebačkim solistima, Hrvatskim baroknim orkestrom, Varaždinskim kamernim orkestrom, Hrvatskim kamernim orkestrom. Od 2001. godine je docent, od 2013. redovni profesor, a od 2018. godine redovni profesor u trajnom zvanju na Muzičkoj akademiji u Zagrebu, kao pedagog odgojivši naraštaje muzičara.

Solistički je nastupao uz mnogobrojne hrvatske i inostrane orkestre poput Zagrebačke filharmonije, Simfonijskog orkestra HRT-a, Gradskog orkestra u Dubrovniku, Slovenske filharmonije, Makedonske filharmonije, Beogradske filharmonije, Sarajevske filharmonije, Simfonijskog orkestra Bratislava, Sacramento symphony orkestra, Orkestra Simon Bolivar u Caracasu, Zagrebačkih solista, Varaždinskog kamernog orkestra, Hrvatskog kamernog orkestra, Simfonijskog duvačkog orkestra Hrvatske vojske. Solistički je nastupao u SADu, Argentini, Austriji, Francuskoj, Nemačkoj, Italiji, Makedoniji, Kini, Češkoj, Čileu.

Tokom umetničke karijere bio je član mnogobrojnih kamernih sastava: Zagrebački duvački trio, Hrvatski kamerni oktet, barokni ansambl Musica Viva, Zagrebački duvački ansambl, ansambl ZF Acoustic project, Cantus ansambl, Trio Operski suveniri (flauta, oboa, klavir), Hrvatski barokni ansambl.

Brojne snimke ostvario je za Croatia Records, Orfej, Aquarius records, Cantus i Hrvatski radio.

Dobitnik je Nagrade „Milka Trnina“ Hrvatskog društva glazbenih umjetnika. Nakon dva mandata direktora Opere HNK (2005. – 2013.), obavljao je i dužnost umetničkog direktora nacionalnog festivala Osorskih glazbenih večeri (2016. – 2023.).

Marjan Miloševski muzičko obrazovanje započeo je svirajući harmoniku od malih nogu do svoje 14 godine, a kasnije u gimnaziji po preporuci prof. P. Trajkovski počinje da izučava fagot, koji mu je ostao primarni instrument.

Druženje sa fagotom u prvim godinama donosi uspehe, nastupe na javnim časovima,

takmičenjima, a 1996. godine izvodi svoj diplomski resital.

Studije nastavlja na Fakultetu muzičke umetnosti u Skoplju u klasi prof. P. Trajkovski. Na univerzitetu pogled na fagot, kamernu muziku i orkestar dobija novi smisao i težinu, dolaze brojni nastupi sa simfonijskim orkestrom, kamerne muzike, da bi 1999. izveo svoj prvi celovečernji resital u okviru Music Viva na FMU.

Dva puta je biran za jednog od najboljih studenata instrumentalnog odseka da nastupa sa Makedonskom filharmonijom.

Profesionalnu karijeru započeo je u kamernom orkestru za savremenu muziku Sveta Sofija, sa kojim nastupa na Ohridskom letu i Danima makedonske muzike.

Postaje član Nacionalne opere i baleta u Skoplju. Godine 2000. gostuje u Operi u Tirani, Albanija.

Po završetku fakulteta upisao je magistarske studije na Muzičkom fakultetu u Skoplju.

Na Majstorskoj školi u Dubrovniku 2002. godine upoznaje nekoliko menadžera iz oblasti

klasične muzike koji su zapazili njegovu interpretaciju na konceratima u Dubrovniku i ponudili mu saradnju uključujući i saradnju sa novim muzičkim orkestrom SONEMUS. Sa SONEMUS-om je ostvario brojne koncerte na Balkanu ali i u drugim evropskim centrima.

Godine 2003 nastupa sa simfonijskim orkestrom FMU kao solista na koncertu posvećenom Mocartovoj muzici. Kasnije sa SONEMUS-om odlazi u Švajcarsku gde radi u Narodnom pozorištu u Vinterturu i ima nekoliko značajnih koncertnih turneja. Iste 2003. godine magistrirao je na temu: „Interpretacija na fagotu“.

Godine 2004 osnovao je muzičku radionicu AD LIBITUM koja je imala više kamerni karakter i

koja je uključivala kvartet drvenih duvačkih i kvartet fagota.

2005. godine izvodi resital – Veče sonata, duo fagot i klavir sa pijanistkinjom Marijom Vrškovom. Slede recitali sa pijanistima Sarom Projkovskom i Petrom Makarievskim.

I dalje aktivno radi u nekoliko kamernih ansambala kao što su Trio Aura, Opera trio, Duvački kvintet, Ansambl Sonoris za savremenu muziku, Ansambl Contempora, Klavirski trio, BA-ROCK ansambl i drugi. Osim u Makedoniji, nastupao je i u Srbiji, Crnoj Gori, Hrvatskoj, Bosni i Hercegovini, Švajcarskoj, SAD, Bugarskoj, Rusiji, Izraelu.

Trenutno je zaposlen u NOB-u kao prvi fagotista i vanredni profesor fagota i kamerne muzike

muziku na FMU u Skoplju.

Miloševski je fagotista novije generacije koji uspešno izvodi dela starih majstora, ali prati i najnovije pravce ozbiljne muzike.

Milan Nikolić je rođen 1986 godine u Novom Sadu gde je završio osnovnu i srednju muzičku školu Isidor Bajić. Studira na Akademiji Umetnosti u Novom Sadu u klasi profesora Žarka Perišića, zatim Studije nastavlja na Akademiji za glasbo u Ljubljani u klasi profesora Božidara Tumpeja gde je i diplomirao. Magistarske studije upisuje na institutu Oberschützen der Kunstuniversität Graz, pod mentorstvom Davida Seidla. Učestvuje na masterkursevima priznatih evropskih fagotista kao što su Knut Soenstevold, Tomaš Františ, Rihard Galer, Milan Turković i Valeri Popov. Trenutno je zaposlen u orkestru SNG Opera in balet Ljubljana i predaje u osnovnoj muzičkoj školi Vrhnika.

Tokom studija osvaja više prvih nagrada na Republičkim takmičenjima u Beogradu i Ljubljani, kao solista i kao član duvačkih kvinteta. Kao solista nastupa sa orkestrima Slovenske Filharmonije i orkestrom SNG Opera i balet.

Pored svog matičnog orkestra, učestvuje u radu i sa drugim orksestrima; Orkestar RTV Slovenija, Orkestar Slovenske vojske, Camerata Salzburg, Bečki radijski orkestar (RSO Wien – ORF), Baden teatar i Vojvođanski Sinfoničari. Član je duvačkog kvinteta Ariart i međunarodnog orgestra No borders orchestra.

Dr Levente Puškaš

- Umetnik i nastavnik klarineta i saksofona,

- Profesor saksofona na Fakultetu muzičke umetnosti Univerziteta u Debrecinu, Mađarska

- Profesor saksofona na Konzervatorijumu Egressy Béni, Budimpešta, Mađarska

- Alt saksofonista Budimpeštanskog kvarteta saksofona

- Potpredsednik Mađarskog društva klarineta i saksofona

Rođen je 1972. godine u Budimpešti, Mađarska. Imao je 7 godina kada je počeo da uči klavir i 11 godina kada je počeo da uči klarinet.

Od 1991. do 1993. studirao je klarinet na Konzervatorijumu Svetog Stefana u Budimpešti i bio je solo klarinetista u Simfonijskom orkestru Svetog Stefana od 1991. do 1996. godine.

Od 1993. do 1998. studirao je klarinet na Muzičkoj akademiji Ferenc List u Budimpešti, gde mu je profesor bio prof. Tibor Dittrich. Diplomirao je 1998. godine kao umetnik klarineta i kamerne muzike i nastavnik klarineta.

Godine 1994. osvojio je drugu nagradu na takmičenju „Young Artist Competition “ u Čikagu (SAD).

Godine 1995. sa troje kolega muzičara osniva Budimpeštanski kvartet saksofona. Osvojili su šest nagrada na nacionalnim i međunarodnim takmičenjima (1995. i 1996. Takmičenje kamerne muzike Muzičke akademije List Ferenc - I nagrada, 1996. Međunarodno takmičenje kamerne muzike Osaka, Japan – Specijalna nagrada, 1997. Međunarodno takmičenje kamerne muzike Trapani, Italija – IV.Nagrada, 1998. Međunarodno takmičenje kamerne muzike Caltanisetta, Italija – III.Nagrada, 2000. Gustav Bumcke Wettbewerb Dortmund, Nemačka – II.Nagrada)

Između 2002. i 2004. studirao je kamernu muziku zajedno sa Budimpeštanskim kvartetom saksofona na CNSMDP u Parizu (Conservatoire National Superieur de Musikue et de Dance de Paris) pod rukovodstvom prof. Laszlo Hadady-a.

Godine 2006/2007 takođe je stekao diplomu izvođača i nastavnika saksofona na Conservatoire National de Musikue et de Dance, Montreuil pod rukovodstvom prof. Jean-Pierre Baraglioli-a.

Učestvovao je na nekoliko majstorskih kurseva (Michiel Oldenkamp – Holandija, Eugene Rousseau – SAD, Thomas Friedli – Švajcarska, Oto Vrhovnik – Austrija) i sa kvartetom je predstavljao mađarske saksofoniste na Svetskom kongresu organizovanom u Montrealu (Kanada) 2000. godine u Mineapolisu. (SAD) 2003. i u Strazburu (Francuska) 2015.

Od 2009. do 2014. studirao je na Muzičkoj akademiji u Banskoj Bistrici, Slovačka (Akadémia umeni v Banskej Bystrici), gde je u junu 2014. diplomirao DLA. Predavač mu je bio prof. Aleksandar Stepanov.

Radio je sa brojnim svetski poznatim umetnicima:

Zoltán Kocsis, Iván Fischer, Ádám Fischer, Andrea Rost, Péter Eötvös, Tamás Vásáry, Heinz Holliger, Marek Janowski, Leonidas Kavakos,Vadim Gluzman, Aldo Ceccato, Alexander Vedernikov, György Vukán, Gergely Vajda, Yevgenij Kitajenko, Gergely Bogányi, Claude Delangle, Arno Bornkamp, Christian Wirth, Nobuya Sugawa, Lars Mlekusch, Hans de Jong, Mario Giovannelli,  Jérome Laran, Rodrigo Vila, Nicolas Arsenijevic i drugi.

Od 2000. predaje saksofon na Konzervatorijumu Béni Egressy u Budimpešti, a od 2007. na Muzičkom fakultetu Univerziteta u Debrecinu.

Ima 10 CD-a sa Budimpeštanskim kvartetom saksofona i 2 solo CD-a (Sakon, Tetra)

Rok Volk, spec. profesor, MA, diplomirao sa odličnim uspehom (Summa cum Laude) na Muzičkoj akademiji u Ljubljani, gde je završio i postdiplomske studije na specijalizaciji u klasi prof. Matjaža Drevenška. Za svoja dostignuća dobio je studentsku Prešernovu nagradu Muzičke akademije. Tokom studija dve godine studirao je u Parizu (

CRR Cergy - Pontoise; prof. Jean Yves Fourmeau i CRR de Paris; Philippe Portejoi, gde je diplomirao sa odličnim uspehom). Takođe je magistrirao saksofon sa odličnim uspehom na Univerzitetu za muziku i vizuelne umetnosti u Beču u klasi red. prof. Ota Vrhovnik.

Pobednik je mnogih domaćih i međunarodnih takmičenja. Usavršavao se na seminarima i letnjim školama koje su vodili renomirani profesori: Eugene Rousseau, Jean-Denis Michat, Claude Delangle, Jean-Ives Fourmeau, Villiam H. Street, Vincent David, Arno Bornkamp, Matjaž Drevenšek, Martin Spangenberg, Phillipe Geiss.

Snimio je i izveo više slovenačkih (U. Pompe: Near in Šir) i stranih kompozicija (N. Hall: The crystal funnel of air 2), kompozitor P. Barkaba mu je posvetio koncert za gudački orkestar i sopran saksofon koji je premijerno izveden u Beču.

Sarađivao je sa Slovenskom filharmonijom, RTV Slovenije, SNG Maribor, Sommerfilharmonie Leoben (AUT), Festivalom Lent, Dubrovačkim festivalom, Šibenskim festivalom, Zagrebačkim kvartetom saksofona, Orkestrom saksofona Konzervatorija u Parizu i Versaju, Imago Sloveniae , Glasbena Mladina Ljubljana, Glasbena omladina Slovenije. Kao kamerni muzičar radio je u nekoliko kvarteta saksofona (Sakofobia, Celeia, Kontinuum) i orkestru saksofona SOS, gde je radio i kao vođa sastava. Učestvuje u stručnim žirijima kao eksterni ocenjivač na maturi, na međunarodnim i republičkim takmičenjima i u letnjim školama, profesor je saksofona i pomoćnik direktora Muzičke škole Fran Korun u Koželjskom Velenju.

Domen Koren je slovenački saksofonista i profesor, koji je diplomirao specijalističke master studije na Kraljevskom konzervatorijumu u Briselu u klasi prof. Vincenta Davida. Tokom studija na Muzičkoj akademiji u Ljubljani kod prof. Matjaža Drevenšeka, usavršavao je svoje znanje i na Muzičkoj akademiji Sibelius u Helsinkiju kod prof. Joonatan Rautiola, Conservatorio Superior de Musica de Castilla-La Mancha sa prof. Antonio Felipe Belijar i na Conservatorio Superior de Musica de Aragon sa prof. Mariano Garcia.

Domen je osvojio nekoliko prvih nagrada na domaćim i međunarodnim takmičenjima kao solista i kao kamerni muzičar i dobio je prestižnu »Prešernovu nagradu« Muzičke akademije Ljubljana za nastup sa Slovenačkom filharmonijom. Nastupao je više puta kao solista sa Simfonijskim orkestrom RTV Slovenije, Slovenačkom filharmonijom, orkestrom Slovenske vojske, Duvačkim orkestrom Konzervatorijuma za muziku Ljubljana, Kamernim gudačkim orkestrom Muzičke akademije Ljubljana, kamernim orkestrom Gran Kanarije, Kamernim orkestrom Conservatorio Superior de Musica de Canarias, Orkestar Tiroler Landeskonservatorium i Duvačkim orkestrom Gran Kanarije.

Pored toga što je aktivan kao solista i kamerni muzičar, Domen redovno svira u profesionalnim orkestrima kao što su Slovenačka filharmonija, orkestar SNG Opere i baleta Ljubljana, Simfonijski orkestar RTV Slovenije, Orkestar Slovenačke vojske i Orkestar Slovenačke policije.

Takođe je bio član Gustav Maler Jugendorchester (GMJO), Omladinskog orkestra Evropske unije (EUIO) i Schlesvig-Holstein Festival Orchestra (SHFO) više puta. Aktivno sarađuje sa mladom generacijom kompozitora i kao rezultat toga premijerno je izveo preko 10 kompozicija posvećenih njemu.

Kao član umetničkog odbora u Kulturnom društvu Sekvoja na čelu sa prof. Lev Pupis, deo je organizacionog tima i nastavnog osoblja na međunarodnim festivalima. Kao gostujući profesor predaje na raznim majstorskim kursevima u Sloveniji i inostranstvu i jedan je od mentora i dirigenta SOS saksofonskog orkestra i međunarodnog omladinskog saksofonskog orkestra ADA. Domen je bio počasni stipendista Ministarstva kulture Republike Slovenije, a od 2022. godine je profesor saksofona na muzičkoj školi Konzervatorijuma za muziku i balet u Ljubljani.

Saša Dragović (Salcburg, Austrija) je rođen 1967. godine u Novom Sadu u bivšoj Jugoslaviji. Sa osam godina započinje da svira trubu u klasi profesora Dubravka Markovića kod koga ostaje do kraja srednje škole, i u tom periodu, kako sam kaže, stiče pensum znanja i iskustva koje je ostalo neprikosnoveni i ključni fundament njegovog daljeg razvoja kao muzičara i pedagoga.

Sa 18 godina, pored započetih studija na akademiji umetnosti u Novom Sadu, biva angažovan kao solo trubač orkestra opere Srpskog narodnog pozorišta u Novom Sadu, Novosadskog kamernog orkestra i Vojvođanske filharmonije. Svoje studije završava u Novom Sadu (Kovač Kalman), a potom nastavlja i uspešno zaokružuje dalje studijsko usavršavanje u Parizu (Gi Tuvron) sa prvom nagradom od strane žirija renomiranih francuskih trubača i dirigenata i Salcburgu (Hans Ganč) sa najvišom ocenom i priznanjem za izuzetnu umetničku interpretaciju.

Za vreme studija u Francuskoj je bio član ansambla „Tikmajer formacija“ teatra Žel iz Orleana. Ubrzo nakon započetih studija u Austriji 1996. godine postaje član solističkog ansambla „Klang Forum“ iz Beča i Austrijskog ansambla za novu muziku iz Salcburga, a od 2004. i član renomiranog nacionalnog austrijskog ansambla Bečkog Burgteatra. 1999. započinje sa pedagoškim radom na salcburškom muzičkom univerzitetu „Mocarteum“ kao profesor trube i asistent profesora Hans Ganča, a od 2009. predaje na „Anton Brukner“ privatnom univerzitetu u Lincu/Austrija.

U toku školovanja dobitnik je mnogobrojnih prvih i specijalnih nagrada na takmičenjima učenika i studenata bivše Jugoslavije, druge nagrade na prvom izboru Jugoslovenskog predstavnika za Evrovizijsko takmičenje mladih umetnika u Beogradu 1986., i druge nagrade na jednom od poslednjih prestižnih takmičenja Jugoslovenskih umetnika u Zagrebu 1989. godine, posle kojih mu se otvaraju vrata koncertnih podijuma širom bivše Jugoslavije.

Kao solista i član mnogobrojnih renomiranih orkestara i ansambala u Austriji i Francuskoj nastupao je na velikim internacionalnim festivalima i koncertnim dvoranama širom sveta (Austrija, Nemačka, Francuska, Holandija, Luksenburg, Belgija, Španija, Portugal, Finslka, Turska, Velika Britanija, Poljska, Italija, Rusija, Vatikan, Češka, Mađarska, Izrael, Rumunija, Egipat, SAD, Kanada, Japan....) gde je imao priliku i čast da lično sarađuje i radi na premijernim izvođenjima dela najznačajnijih savremenih kompozitora današnjice, među kojima su bili: Lučijano Berio, Fridrih Cerha, Krištof Penderecki, Peter Oetveš, Salvatore Šarino, Beat Furer, Olga Noevirt, Matias Pinčer, Hans Cender, Georg Fridrih Has, Mihael Žarel, Volfgang Rim, Georg Kurtag, Misato Mohicuki, Tošio Hosokava, Johanes Maria Staud....

U svom dosadašnjen pedagoškom radu uticao je na jednu čitavu generaciju mladih austrijskih trubača između kojih možemo da istaknemo Jurgena Elensona, Andreasa Oetla, Mihaela Švajghofera, Daniela Hufnagla, Tomasa Flaisnera, Gerharda Gergelija....

Pored pedagoškog rada Saša Dragović je i muzički direktor ansambla „Brukner Bras", a njegova prva iskustva kao vođe ansambla je stekao u dve velike operske produkcije na Salcbuškom festivalu pod upravom Valerija Gergijeva (Šostakovič: Gospođa Magbet od Zmenska) i orkestrom Bečke Filharmonije, kao i sa Silvanom Kamberlenom (Berlioz: Trojanci) i orkestrom Pariške opere, kao muzički direktor binske muzike. On je i tvorac idejnog scenskog koncepta izvanrednog austriskog ansambla Mnocil Brasa sa kojim su uspeli da naprave veoma zapaženu svetsku karijejeru.

Ivan Oškera rođen je 1991. godine u Bjelovaru gde završava osnovnu i srednju muzičku školu  Vatroslav Lisinski u klasi Srđana Peića u Bjelovaru, instrumentalni smer - horna. Diplomirao je na muzičkoj akademiji u Zagrebu u klasi profesora Boštjana Lipovšeka 2015. godine. Usavršavao se i na seminarima kod: Luiz Garcia, Hermann Baumann, Saar Berger, Kristian Steenstrup, Viktor Kirčenkov, Pálma Szilágyi, Radovan Vlatković, László Seeman, Péter Keserű, Miro Saje, Ivan Josip Skender, Andreja Šolar.

Od početka studiranja na Muzičkoj akademiji svira u orkestrima: Zagrebačka filharmonija, Hrvatski komorni orkestar, Varaždinski komorni orkestar, Zadarski komorni orkestar, Dubrovački simfonijski orkestar, Vojvođanski simfonijski orkestar, Zagrebački orkestar mladih, Simfonijski puhački orkestar oružanih snaga Republike Hrvatske, Pihalni orkester premogovnika Velenje.

Još od svojih prvih pedagoških početaka aktivno vodi učenike svoje klase na državna i međunarodna takmičenja gde zajedničkim radom ostvaruje izuzetne rezultate, mnogi od njih su laureati takmičenja.

2019. godine glavni je pokretač ponovnog uspostavljanja Puhačkog orkestara Bjelovar koji ostvaruje mnoge zapažene nastupe širom Hrvatske pod njegovim vodstvom. S orkestrom 2023. godine na državnom takmičenju duvačkih orkestara osvaja 1. mjesto i zlatnu plaketu s pohvalom.

2021. godine osmišljava i pokreće besplatne radionice pod nazivom Sfera MUSICA za talentovane mlade muzičare. Projekt obuhvata 9 dvodnevnih radionica i koncerata za 9 instrumenata koji čine sastavni deo duvačkog orkestra pod vodstvom renomiranih pedagoga i instrumentalista.

Školske godine 2021./2022. i 2022./2023 njegova učenica dobitnica je stipendije Fondacije Marin Čilić koja godišnje finansira samo 20 najboljih muzičara i sportista u celoj Hrvatskoj.

2022. godine dobitnik je godišnje nagrade Fonda Boža Tvrtković i Hrvatskog društva glazbenih i plesnih pedagoga za izuzetan i požrtvovan rad s učenicima.

Mario Šincek (Varaždin, 1979.) prvo muzičko obrazovanje dobija od oca Vjekoslava, takođe muzičara, a kasnije i od kućnog prijatelja prof. Rukljića koji je i formirao njegov muzički put u vidu trombona. Srednju školu završava u Varaždinu, a Muzičku akademiju u Zagrebu. Tokom i nakon studija svoje znanje je usavršavao kod najboljih međunarodnih pedagoga i solista gdje treba spomenuti imena kao što su Branimir Slokar i Michel Bequet koji su ga zainteresovali za francusku trombonističku literaturu s naglaskom na XX vek. Poseduje veliko orkestarsko iskustvo budući da je već na drugoj godini studija stupio u stalni radni odnos na mesto prvog tromboniste Opere HNK u Zagrebu gde provodi pet sezona, a nakon toga prelazi na mesto solo trombona u Zagrebačku filharmoniju gde radi i danas. Široki spektar interesa u pogledu muzike naveo ga je da se bavi i srodnim instrumentima trombona te ga često viđamo kao interpretatora na bas trublji ili eufoniju. Upravo s eufonijom (u nekom izrazima se pominje kao tenor-tuba) kao član kvarteta tuba XL ostvario je vrlo visoke umetničke domete u domenu kamernog muziciranja, a što je rezultiralo mnogim turnejama po Sad-u, Aziji, Europi i Australiji. U Hrvatskoj je nastupio na gotovo svim muzičkim festivalima bilo kao kamerni muzičar ili solista uz pratnju orkestra ili orgulja. Takođe, umetnički je voditelj seksteta limenih duvača Ad Gloriam brass, najstarijeg limenog ansambla tog tipa u Hrvatskoj, a svog Cantus ansambla član je preko 20 godina. Redovni je član žirija na državnim i međunarodnim takmičenjima, a u posljednjih petnaest godina održao preko dvadeset međunarodnih seminarskih radionica trombona.

Kao solista ili kamerni muzičar ostvario je veliki broj premijera, aktivno se bavi aranžiranjem, pogotovo za limene duvače, a do sada je snimio desetak nosača zvuka klasične muzike u kamernim sastavima i jedan solistički album s muzikom hrvatskih kompozitora za trombon i klavir. Od 2006. bavi se i pedagoškom radom na Muzičkoj akademiji u Zagrebu gde je trenutno u zvanju vanr. prof. art. i predaje predmete: Trombon, Srodni instrumenti, Studije orkestarskih deonica za limene duvače, Metodika nastave trombona i tube i Pedagoška praksa.

Jure Gradišnik diplomirao je na Muzičkoj akademiji u Ljubljani u klasi prof. Stanka Arnolda, a studije je nastavio na Mocarteumu u Salcburgu kod prof. Hansa Ganscha. Dobitnik je mnogih nagrada na domaćim takmičenjima, uključujući i Yamaha stipendiju 2003. godine. 2005. godine dobio je studentsku Prešernovu nagradu za izvođenje koncerta H. Tomasija sa Slovenačkom filharmonijom.

Već tokom studija, Gradišnik postaje trubač Orkestra SNG Opere i Baleta Ljubljana, gde je na poziciji solo trubača proveo od 2003-2012. Od 2012-2024 bio je zaposlen kao solo trubač Simfonijskog orkestra RTV Slovenije. Pored toga, aktivno sarađuje sa drugim orkestrima i različitim kamernim sastavima, kao što su SiBrass duvački kvintet, Serafim trio, Duvački trio RTV Slovenija i u duetu sa harfistkinjom Marijom Gamboz Gradišnik. Nastupao je kao solista sa Simfonijskim orkestrom RTV Slovenije, Kamernim gudačkim orkestrom Slovenačke filharmonije, Orkestrom Slovenačke vojske, Simfonijskim orkestrom Filharmonije Oltenia, Kamernim orkestrom Mariborskog festivala, Orkestrom opere i baleta SNG Ljubljana, Slovačkim kamernim orkestrom Cappella Istropolitana, Orkestrom Hrvatske vojske, Rumunskim kamernim orkestrom Filharmonije „Oltenia”. Nastupao je sa renomiranim muzičarima (S. Arnold, R. Galliano, S. Mead, R. Tognetti...) i pod dirigentskom palicom mnogih renomiranih dirigenta, poput A. Nanut, U. Lajovic, M. Letonja, E. Shao, D. Rossberg, T. Hanus ... Od 2004. godine predaje u muzičkoj školi pri Zavodu Sv. Stanislava, a od 2011. na Muzičkoj akademiji u Ljubljani.

Jure Gradišnik je Yamaha umetnik.

Saša Dragović (Salcburg, Austrija) je rođen 1967. godine u Novom Sadu u bivšoj Jugoslaviji. Sa osam godina započinje da svira trubu u klasi profesora Dubravka Markovića kod koga ostaje do kraja srednje škole, i u tom periodu, kako sam kaže, stiče pensum znanja i iskustva koje je ostalo neprikosnoveni i ključni fundament njegovog daljeg razvoja kao muzičara i pedagoga.

Sa 18 godina, pored započetih studija na akademiji umetnosti u Novom Sadu, biva angažovan kao solo trubač orkestra opere Srpskog narodnog pozorišta u Novom Sadu, Novosadskog kamernog orkestra i Vojvođanske filharmonije. Svoje studije završava u Novom Sadu (Kovač Kalman), a potom nastavlja i uspešno zaokružuje dalje studijsko usavršavanje u Parizu (Gi Tuvron) sa prvom nagradom od strane žirija renomiranih francuskih trubača i dirigenata i Salcburgu (Hans Ganč) sa najvišom ocenom i priznanjem za izuzetnu umetničku interpretaciju.

Za vreme studija u Francuskoj je bio član ansambla „Tikmajer formacija“ teatra Žel iz Orleana. Ubrzo nakon započetih studija u Austriji 1996. godine postaje član solističkog ansambla „Klang Forum“ iz Beča i Austrijskog ansambla za novu muziku iz Salcburga, a od 2004. i član renomiranog nacionalnog austrijskog ansambla Bečkog Burgteatra. 1999. započinje sa pedagoškim radom na salcburškom muzičkom univerzitetu „Mocarteum“ kao profesor trube i asistent profesora Hans Ganča, a od 2009. predaje na „Anton Brukner“ privatnom univerzitetu u Lincu/Austrija.

U toku školovanja dobitnik je mnogobrojnih prvih i specijalnih nagrada na takmičenjima učenika i studenata bivše Jugoslavije, druge nagrade na prvom izboru Jugoslovenskog predstavnika za Evrovizijsko takmičenje mladih umetnika u Beogradu 1986., i druge nagrade na jednom od poslednjih prestižnih takmičenja Jugoslovenskih umetnika u Zagrebu 1989. godine, posle kojih mu se otvaraju vrata koncertnih podijuma širom bivše Jugoslavije.

Kao solista i član mnogobrojnih renomiranih orkestara i ansambala u Austriji i Francuskoj nastupao je na velikim internacionalnim festivalima i koncertnim dvoranama širom sveta (Austrija, Nemačka, Francuska, Holandija, Luksenburg, Belgija, Španija, Portugal, Finslka, Turska, Velika Britanija, Poljska, Italija, Rusija, Vatikan, Češka, Mađarska, Izrael, Rumunija, Egipat, SAD, Kanada, Japan....) gde je imao priliku i čast da lično sarađuje i radi na premijernim izvođenjima dela najznačajnijih savremenih kompozitora današnjice, među kojima su bili: Lučijano Berio, Fridrih Cerha, Krištof Penderecki, Peter Oetveš, Salvatore Šarino, Beat Furer, Olga Noevirt, Matias Pinčer, Hans Cender, Georg Fridrih Has, Mihael Žarel, Volfgang Rim, Georg Kurtag, Misato Mohicuki, Tošio Hosokava, Johanes Maria Staud....

U svom dosadašnjen pedagoškom radu uticao je na jednu čitavu generaciju mladih austrijskih trubača između kojih možemo da istaknemo Jurgena Elensona, Andreasa Oetla, Mihaela Švajghofera, Daniela Hufnagla, Tomasa Flaisnera, Gerharda Gergelija....

Pored pedagoškog rada Saša Dragović je i muzički direktor ansambla „Brukner Bras", a njegova prva iskustva kao vođe ansambla je stekao u dve velike operske produkcije na Salcbuškom festivalu pod upravom Valerija Gergijeva (Šostakovič: Gospođa Magbet od Zmenska) i orkestrom Bečke Filharmonije, kao i sa Silvanom Kamberlenom (Berlioz: Trojanci) i orkestrom Pariške opere, kao muzički direktor binske muzike. On je i tvorac idejnog scenskog koncepta izvanrednog austriskog ansambla Mnocil Brasa sa kojim su uspeli da naprave veoma zapaženu svetsku karijejeru.

Ivan Oškera rođen je 1991. godine u Bjelovaru gde završava osnovnu i srednju muzičku školu  Vatroslav Lisinski u klasi Srđana Peića u Bjelovaru, instrumentalni smer - horna. Diplomirao je na muzičkoj akademiji u Zagrebu u klasi profesora Boštjana Lipovšeka 2015. godine. Usavršavao se i na seminarima kod: Luiz Garcia, Hermann Baumann, Saar Berger, Kristian Steenstrup, Viktor Kirčenkov, Pálma Szilágyi, Radovan Vlatković, László Seeman, Péter Keserű, Miro Saje, Ivan Josip Skender, Andreja Šolar.

Od početka studiranja na Muzičkoj akademiji svira u orkestrima: Zagrebačka filharmonija, Hrvatski komorni orkestar, Varaždinski komorni orkestar, Zadarski komorni orkestar, Dubrovački simfonijski orkestar, Vojvođanski simfonijski orkestar, Zagrebački orkestar mladih, Simfonijski puhački orkestar oružanih snaga Republike Hrvatske, Pihalni orkester premogovnika Velenje.

Još od svojih prvih pedagoških početaka aktivno vodi učenike svoje klase na državna i međunarodna takmičenja gde zajedničkim radom ostvaruje izuzetne rezultate, mnogi od njih su laureati takmičenja.

2019. godine glavni je pokretač ponovnog uspostavljanja Puhačkog orkestara Bjelovar koji ostvaruje mnoge zapažene nastupe širom Hrvatske pod njegovim vodstvom. S orkestrom 2023. godine na državnom takmičenju duvačkih orkestara osvaja 1. mjesto i zlatnu plaketu s pohvalom.

2021. godine osmišljava i pokreće besplatne radionice pod nazivom Sfera MUSICA za talentovane mlade muzičare. Projekt obuhvata 9 dvodnevnih radionica i koncerata za 9 instrumenata koji čine sastavni deo duvačkog orkestra pod vodstvom renomiranih pedagoga i instrumentalista.

Školske godine 2021./2022. i 2022./2023 njegova učenica dobitnica je stipendije Fondacije Marin Čilić koja godišnje finansira samo 20 najboljih muzičara i sportista u celoj Hrvatskoj.

2022. godine dobitnik je godišnje nagrade Fonda Boža Tvrtković i Hrvatskog društva glazbenih i plesnih pedagoga za izuzetan i požrtvovan rad s učenicima.

Saša Dragović (Salcburg, Austrija) je rođen 1967. godine u Novom Sadu u bivšoj Jugoslaviji. Sa osam godina započinje da svira trubu u klasi profesora Dubravka Markovića kod koga ostaje do kraja srednje škole, i u tom periodu, kako sam kaže, stiče pensum znanja i iskustva koje je ostalo neprikosnoveni i ključni fundament njegovog daljeg razvoja kao muzičara i pedagoga.

Sa 18 godina, pored započetih studija na akademiji umetnosti u Novom Sadu, biva angažovan kao solo trubač orkestra opere Srpskog narodnog pozorišta u Novom Sadu, Novosadskog kamernog orkestra i Vojvođanske filharmonije. Svoje studije završava u Novom Sadu (Kovač Kalman), a potom nastavlja i uspešno zaokružuje dalje studijsko usavršavanje u Parizu (Gi Tuvron) sa prvom nagradom od strane žirija renomiranih francuskih trubača i dirigenata i Salcburgu (Hans Ganč) sa najvišom ocenom i priznanjem za izuzetnu umetničku interpretaciju.

Za vreme studija u Francuskoj je bio član ansambla „Tikmajer formacija“ teatra Žel iz Orleana. Ubrzo nakon započetih studija u Austriji 1996. godine postaje član solističkog ansambla „Klang Forum“ iz Beča i Austrijskog ansambla za novu muziku iz Salcburga, a od 2004. i član renomiranog nacionalnog austrijskog ansambla Bečkog Burgteatra. 1999. započinje sa pedagoškim radom na salcburškom muzičkom univerzitetu „Mocarteum“ kao profesor trube i asistent profesora Hans Ganča, a od 2009. predaje na „Anton Brukner“ privatnom univerzitetu u Lincu/Austrija.

U toku školovanja dobitnik je mnogobrojnih prvih i specijalnih nagrada na takmičenjima učenika i studenata bivše Jugoslavije, druge nagrade na prvom izboru Jugoslovenskog predstavnika za Evrovizijsko takmičenje mladih umetnika u Beogradu 1986., i druge nagrade na jednom od poslednjih prestižnih takmičenja Jugoslovenskih umetnika u Zagrebu 1989. godine, posle kojih mu se otvaraju vrata koncertnih podijuma širom bivše Jugoslavije.

Kao solista i član mnogobrojnih renomiranih orkestara i ansambala u Austriji i Francuskoj nastupao je na velikim internacionalnim festivalima i koncertnim dvoranama širom sveta (Austrija, Nemačka, Francuska, Holandija, Luksenburg, Belgija, Španija, Portugal, Finslka, Turska, Velika Britanija, Poljska, Italija, Rusija, Vatikan, Češka, Mađarska, Izrael, Rumunija, Egipat, SAD, Kanada, Japan....) gde je imao priliku i čast da lično sarađuje i radi na premijernim izvođenjima dela najznačajnijih savremenih kompozitora današnjice, među kojima su bili: Lučijano Berio, Fridrih Cerha, Krištof Penderecki, Peter Oetveš, Salvatore Šarino, Beat Furer, Olga Noevirt, Matias Pinčer, Hans Cender, Georg Fridrih Has, Mihael Žarel, Volfgang Rim, Georg Kurtag, Misato Mohicuki, Tošio Hosokava, Johanes Maria Staud....

U svom dosadašnjen pedagoškom radu uticao je na jednu čitavu generaciju mladih austrijskih trubača između kojih možemo da istaknemo Jurgena Elensona, Andreasa Oetla, Mihaela Švajghofera, Daniela Hufnagla, Tomasa Flaisnera, Gerharda Gergelija....

Pored pedagoškog rada Saša Dragović je i muzički direktor ansambla „Brukner Bras", a njegova prva iskustva kao vođe ansambla je stekao u dve velike operske produkcije na Salcbuškom festivalu pod upravom Valerija Gergijeva (Šostakovič: Gospođa Magbet od Zmenska) i orkestrom Bečke Filharmonije, kao i sa Silvanom Kamberlenom (Berlioz: Trojanci) i orkestrom Pariške opere, kao muzički direktor binske muzike. On je i tvorac idejnog scenskog koncepta izvanrednog austriskog ansambla Mnocil Brasa sa kojim su uspeli da naprave veoma zapaženu svetsku karijejeru.

Ivan Oškera rođen je 1991. godine u Bjelovaru gde završava osnovnu i srednju muzičku školu  Vatroslav Lisinski u klasi Srđana Peića u Bjelovaru, instrumentalni smer - horna. Diplomirao je na muzičkoj akademiji u Zagrebu u klasi profesora Boštjana Lipovšeka 2015. godine. Usavršavao se i na seminarima kod: Luiz Garcia, Hermann Baumann, Saar Berger, Kristian Steenstrup, Viktor Kirčenkov, Pálma Szilágyi, Radovan Vlatković, László Seeman, Péter Keserű, Miro Saje, Ivan Josip Skender, Andreja Šolar.

Od početka studiranja na Muzičkoj akademiji svira u orkestrima: Zagrebačka filharmonija, Hrvatski komorni orkestar, Varaždinski komorni orkestar, Zadarski komorni orkestar, Dubrovački simfonijski orkestar, Vojvođanski simfonijski orkestar, Zagrebački orkestar mladih, Simfonijski puhački orkestar oružanih snaga Republike Hrvatske, Pihalni orkester premogovnika Velenje.

Još od svojih prvih pedagoških početaka aktivno vodi učenike svoje klase na državna i međunarodna takmičenja gde zajedničkim radom ostvaruje izuzetne rezultate, mnogi od njih su laureati takmičenja.

2019. godine glavni je pokretač ponovnog uspostavljanja Puhačkog orkestara Bjelovar koji ostvaruje mnoge zapažene nastupe širom Hrvatske pod njegovim vodstvom. S orkestrom 2023. godine na državnom takmičenju duvačkih orkestara osvaja 1. mjesto i zlatnu plaketu s pohvalom.

2021. godine osmišljava i pokreće besplatne radionice pod nazivom Sfera MUSICA za talentovane mlade muzičare. Projekt obuhvata 9 dvodnevnih radionica i koncerata za 9 instrumenata koji čine sastavni deo duvačkog orkestra pod vodstvom renomiranih pedagoga i instrumentalista.

Školske godine 2021./2022. i 2022./2023 njegova učenica dobitnica je stipendije Fondacije Marin Čilić koja godišnje finansira samo 20 najboljih muzičara i sportista u celoj Hrvatskoj.

2022. godine dobitnik je godišnje nagrade Fonda Boža Tvrtković i Hrvatskog društva glazbenih i plesnih pedagoga za izuzetan i požrtvovan rad s učenicima.

Mario Šincek (Varaždin, 1979.) prvo muzičko obrazovanje dobija od oca Vjekoslava, takođe muzičara, a kasnije i od kućnog prijatelja prof. Rukljića koji je i formirao njegov muzički put u vidu trombona. Srednju školu završava u Varaždinu, a Muzičku akademiju u Zagrebu. Tokom i nakon studija svoje znanje je usavršavao kod najboljih međunarodnih pedagoga i solista gdje treba spomenuti imena kao što su Branimir Slokar i Michel Bequet koji su ga zainteresovali za francusku trombonističku literaturu s naglaskom na XX vek. Poseduje veliko orkestarsko iskustvo budući da je već na drugoj godini studija stupio u stalni radni odnos na mesto prvog tromboniste Opere HNK u Zagrebu gde provodi pet sezona, a nakon toga prelazi na mesto solo trombona u Zagrebačku filharmoniju gde radi i danas. Široki spektar interesa u pogledu muzike naveo ga je da se bavi i srodnim instrumentima trombona te ga često viđamo kao interpretatora na bas trublji ili eufoniju. Upravo s eufonijom (u nekom izrazima se pominje kao tenor-tuba) kao član kvarteta tuba XL ostvario je vrlo visoke umetničke domete u domenu kamernog muziciranja, a što je rezultiralo mnogim turnejama po Sad-u, Aziji, Europi i Australiji. U Hrvatskoj je nastupio na gotovo svim muzičkim festivalima bilo kao kamerni muzičar ili solista uz pratnju orkestra ili orgulja. Takođe, umetnički je voditelj seksteta limenih duvača Ad Gloriam brass, najstarijeg limenog ansambla tog tipa u Hrvatskoj, a svog Cantus ansambla član je preko 20 godina. Redovni je član žirija na državnim i međunarodnim takmičenjima, a u posljednjih petnaest godina održao preko dvadeset međunarodnih seminarskih radionica trombona.

Kao solista ili kamerni muzičar ostvario je veliki broj premijera, aktivno se bavi aranžiranjem, pogotovo za limene duvače, a do sada je snimio desetak nosača zvuka klasične muzike u kamernim sastavima i jedan solistički album s muzikom hrvatskih kompozitora za trombon i klavir. Od 2006. bavi se i pedagoškom radom na Muzičkoj akademiji u Zagrebu gde je trenutno u zvanju vanr. prof. art. i predaje predmete: Trombon, Srodni instrumenti, Studije orkestarskih deonica za limene duvače, Metodika nastave trombona i tube i Pedagoška praksa.

Edita Garčević Koželj-mezzosopran, koncertna i operska pevačica, savetnica na području muzičkog obrazovanja, učitelj pevanja na Konzervatoriju za glasbo in balet Ljubljana, predavač na Akademiji za glasbo u Ljubljani, dugogodišnja predsednica Društva slovenačkih pevačkih pedagoga (DSPP).

Po završenim studijama na Pravnom fakutetu Univerziteta u Beogradu, nastavlja muzičko školovanje na Univerzitetu u Ljubljani, na Akademiji za glasbo u klasi prof. Eve Novšak Houška, gde i diplomira. Umetničko usavršavanje je vodi u Beč, gde na Hochschule fur Musik und darstellende Kunst, u klasi prof. Leopold Spitzer (Gesang) i prof. Michael Temme (Opern Schule), diplomira sa još jednom izvodjačkom diplomom. Aktivno učestvuje na seminarima eminentnih profesora pevanja i operskih pevača (Biserka Cvejić, Helena Lazarska, Thomas Hampson, Kiri Te Kanawa, Marijana Lipovšek, Alfred Burgstaller, Richard Miller, Kurt Widmer, Margarete Sparber,… )

Tokom studija u Beču saradjuje sa različitim pozorištima i ustanovama kao što su Wiener Taschen Oper (Georg Kugi), Oesterreichische Junges Opern Theater (Martin Braun), Langenlois Festival (Uwe Theimer),Theresianum, Schoenbrunn Theater, Volksoper Wien (Uwe Theimer) Staatsoper Wien (Zubin Mehta) i drugim, ostvarujući prva scenska iskustva izvan Slovenije u operama (Medium, Gianni Schichi, Orfeus, Figaro’s Hochzeit, Die Fledermaus, Hansel und Gretel, Wildschütz, Rienzi).

Publici se predstavlja i kao koncertna pevačica u brojnim vokalno-instrumentalnim delima, koncertirala je u skoro svim većim muzičkim centrima bivše Jugoslavije, kao i u inostranstvu (Nemačka, Italija, Austrija, Španija, SAD, Madjarska…), u Sloveniji je sudelovala sa glavnim nacionalnim simfonijskim orkestrima (Slovenske filharmonije, Simfoniki RTV Slovenija, kao i orkestrima SNG Maribor i SNG Opera in balet Ljubljana...)

Kao solistkinja SNG Opera in balet Ljubljana je nastupala pod vodstvom dirigenata kao što su: Vladimir Kobler, Dieter Rosberg, Igor Švara, Fuat Mansurov, Uroš Lajovic, Marko Munih, Milivoj Šurbek, Marko Gašperšič, Stefano Pellegrino Amato, Mark Mast, Peter Stangel, Aleksander Spasić, Marko Hribernik, Patrik Greblo, i ostvarila niz operskih uloga (Dorabella, Paulina, Dryade, Lisinga, Fidalma, Kascheyevna, Vanja, Tatjana, Marcellina, Fenena, Mercedes, Suzuki, Magdalena, Smeraldina, Linetta, Berta i druge), gostovala u mariborskoj Operi i HNK u Zagrebu.

Skoro tri decenije predaje solo pevanje na Konservatoriju za glasbo in balet u Ljubljani, ustanovi koja je njenu pedagošku predanost i uspešnost 2018 nagradila najvišim priznanjem za izuzetna dostignuća na području muzičke pedagogije - "Škerjančevom diplomom". Visok kvalitet dugogodišnje saradnje sa Akademijom u Ljubljani (gde od 2012 predaje kao asistent za područje pevanja i vokalne tehnike) joj donosi najviši umetnički naziv - titulu, koju joj 2014 dodeljuje Univerzitet u Ljubljani - "Priznanje pomembnih umetniških del" (kao ekvivalent naučnom doktoratu). O ozbiljnosti i predanosti njenog pedagoškog rada govore brojni koncerti i visoke nagrade njenih djaka i studenata na medjunarodnim takmičenjima i festivalima, kao i činjenica da su mnogi od njih već u profesionalnom angažmanu u raznim operama u Sloveniji i u inostranstvu.

Aktivna u žiriju mnogih medjunarodnih takmičenja (Slovenija, Srbija, Hrvatska, Crna Gora, Latvija…) i pevačkih festivala, vodi seminare i tečajeve pevanja i vokalne tehnike za pevače, horske pevače i jazz pevače (medjunarodni festival Bled, Glasbena mladina Ljubljane, Glasbena matica Ljubljana, Perpetuum Jazzile, APZ Tone Tomšič, AVE). Organizuje pevačke seminare i predavanja u okviru DSPP za učitelje pevanja i saradjuje sa EVTA (Evropsko udruženje vokalnih pedagoga.

Učestvuje u muzičkim projektima Kamornog Hora RTV Slovenije i Slovenskog Kamornog Hora (SKZ) Slovenačke Filharmonije, KZ AVE kao solistkinja i članica hora, snima za arhiv RTVS. Pored toga saradjuje i peva na koncertima jazz (Festival Lent, Strizzi), pop (Saša Lošić) i etno muzike (Etno clarinetno, Traja Brizani i Amala) i učestvuje u pozorišnim predstavama i mjuziklima (The Ship, Red Apple).

Pored pedagoškog rada, bavi se i obrazovanjem i promocijom ozbiljne muzike, solo pesme i operske literature medju mladima, režirajući i učestvujući u različitim projektima i interaktivnim operskim predstavama, saradjujući sa Cankarjevim domom i Glasbenom mladinom Slovenije (Janko i Metka, Mala morska vila, Čarobna gitara, Poruka u boci, Snežana i sedam patuljaka, Madam Wolf i tri prasca, Quintet Cherubino…) za najmladju publiku u Ljubljani i širom Slovenije.

Enike Gereg (Görög Enikő) rоđena je u Subotici, 1987. godine. Osnovno i srednje muzičko školovanje završila je u Subotičkoj Muzičkoj školi, u klasi prof. Emeke Šoti Sobonja. Diplomirala je na katedri za klavir 2009. godine na Fakultetu muzičke umetnosti u Beogradu, u klasi prof. Ninoslava Živkovića, zatim je u istoj instituciji završila i doktorske studije. Tema njenog doktorskog rada je: “Bartok kao redaktor Bahovih, Mocartovih, Betovenovih, Šubertovih i sopstvenih dela”. Trenutno predaje na Fakultetu umetnosti Bela Bartok Univerziteta u Segedinu.

Učestvovala je i osvajala nagrade na brojnim pijanističkim takmičenjima: u Nišu („Takmičenje mladih pijanista“, 1998. god. – I nagrada), Šapcu („Festival mladih pijanista“, 2001. – 2003. god. – I nagrada), Beogradu („Epta“, 2005. god. – II nagrada, 2008. god. I nagrada, „Davorin Jenko“, 2008. god. – I nagrada, „Vučković“, 2009. god. – I nagrada, „Jeunesses musicales“ – troetapno takmičenje Muzičke omladine, 2009. god. – III nagrada, i nagrada za naljbolje izvođenje obavezne kompozicije – Isidora Žebeljan: Il Circo), Parizu („Nikolaj Rubinštajn“, 1997. god. – I nagrada), Torinu („Međunarodno takmičenje mladih pijanista“, 1999. god. – I nagrada), Kopenhagenu („Međunarodno takmičenje mladih muzičara“, 2000. god. – I nagrada) USA, Radford Virginia („Bartók-Prokofieff-Kabalewsky piano competition“, 2001. god. – II nagrada) Segedinu („Bartokovo takmičenje”, 2010. god. – II nagrada), Meksiku („Parnassos“ međunarodno klavirsko takmičenje, 2012. god. – polufinalista).

Kao najuspešniji student, školske godine 2008/2009, dobitnica je nagrade „Emil Hajek“. Školske godine 2009/2010 je bila student generacije.

Svirala je brojne resitale: u Srbiji, Slovačkoj, Mađarskoj, Austriji, Rumuniji, Francuskoj, Italiji, Danskoj i Sjedinjenim američkim državama.

Nastupala je i kao solista: sa Subotičkom filharmonijom, kamernim orkestrom „Simfonietta“ iz Budimpešte, RTS orkestrom, Cameratom Serbicom i sa Segedinskom filharmonijom.

Redovno nastupa u klavirskom duu sa svojom sestrom, Noemi Gereg (Görög Noémi). Klavirski duo "Sestre Gereg" je nastupao u mnogim zemljama: Mađarska, Hrvatska, Češka, Slovačka, Austrija, Rumunija, Italija, Grčka, Belgija, Nemačka, Portugal i Izrael.

U svom radu, duo beleži i veliki broj nastupa sa brojnim orkestrima, od kojih posebno izdvajamo sledeće: Omladinski orkestar Odeon (Minhen, d. Hulio Dogenvajler Fernandez / Julio Doggenweiler Fernández/), Kamerni orkestar Anima Musicae (Budimpešta, d. Adam Medvecki /Medveczky Ádám/), Orkestar Dohnanji iz Budafoka (Budimpešta, d. Gabor Verner /Werner Gábor/), Segedinski simfonijski orkestar (Segedin, d. Janoš Kovač i Šandor Đidi /Kovács János, Gyüdi Sándor/), Orquestra Classica do Centro (Koimbra, d. Luiz Karvaljo /Luís Carvalho/), Simfonijski Orkestar Miškolc (d. Ištvan Deneš i Mate Sabo Šipoš /Dénes István, Szabó Sipos Máté/).

Počev od 2015. pa do danas, duo Sestre Gereg je održao veliki broj koncerata namenjen najmlađoj publici, deci. U realizaciji projekta Dečji koncerti, posebno se ističe saradnja sa Đeze Lukačhazi (Lukácsházi Győző), urednikom emisije na radiju Bartok (Budimpešta). Njihov prvi zajednički nastup održan je u Studiju 6 Radija Bartok.

Klavirski duo Gereg Sisters na prestižnim takmičenjima osvojio je brojne nagrade i priznanja. 2020. Wiener MusikSeminar - Grand Prix, Beč, Austrija 2019. Svetski susret klavirista - I nagrada, Koimbra, Portugal 2018. Nagrada međunarodne letnje akademije Mozarteum, Salcburg, Austrija 2018. Međunarodni susret klavirskih umetnika - I nagrada, Sardoal, Portugal 2017. Međunarodno takmičenje dua Szörényi Zsuzsanna - Finala, Bukurešt, Rumunija 2016. 23. Međunarodno takmičenje Johannes Brahms - II nagrada, Pertšah, Austrija 2010. Međunarodno klavirsko takmičenje Edvard Grieg - III nagrada i specijalna nagrada za Bartokov Mikrokosmos za dva klavira, Oslo, Norveška 2008. Međunarodno takmičenje Davorin Jenko - specijalna I nagrada, Beograd, Srbija 2002. Međunarodno klavirsko takmičenje Roma - III nagrada, Rim, Italija.

Klavirski duo "Sestre Gereg" je objavio dva CD albuma. 2015. njihov prvi CD s naslovom Let’s Play sadrži dela za klavir u četiri ruke i dela za dva klavira Mocarta, Sen-Sansa, Bartoka i Lutoslavskog. Uz CD snimljena su i tri kratka filma, kao vizuelni dodatak ovom muzičkom performansu, a sa željom da se ljubiteljima muzike i široj publici na drugačiji način prikažu tri stava Mikrokozmosa Bele Bartoka. Video produkciju projekta potpisuje udruženja Electe iz Subotice. 2018. godine u Bajrojtu, Nemačka snimljen je materijal za drugi album pod naslovom Let’s Dance, koji sadrži autorsku verziju Ravelovog La Valse-a za dva klavira, kao i dela Čajkovskog, Barbera, Bramsa, Aleksandra Vujića i Milice Ilić.

KRITIKE

„Najzad, efektan završetak raritetne večeri zvukom koji je dosegao orgijastičke dimenzije, priredile su sestre Noemi i Enike Gereg, predstavivši se svojim sviranjem u klavirskom duu visokim nivoom saradnje dve različite, a opet kompatibilne ličnosti. Dopunjujući se u zajedničkom muziciranju u besprekornoj saglasnosti i uzajamnom razumevanju, pijanistkinje su izvele čuvenu koreografsku poemu, odnosno simfonijski Valcer Morisa Ravela, svojevrsnu parodiju na bečki, u suštini vanvremenski valcer, potvrđujući i u ovoj verziji za dva klavira da silinom zvuka može da upravlja jedino pravi majstor velikog orkestra, dovodeći teme raznih valcerskih melodija izloženih u punoj snazi dinamičkih kontrasta do grandioznog kulminacionog kovitlaca i u ovako čvrsto ujedinjenim instrumentima.“

Marija Adamov, Muzika Klasika br. 33-34 / oktobar 2018 - mart 2019.

 „...savršen je sklad među njima, ponekad sviraju divlje i glasno, drugi put veoma senzitivno – nikad površno. Ne ustručavaju se ni od toga, da na kraj svog programa postave veoma kompleksno i veoma zahtevno delo Ravela, La Valse. Postoji dakle jedna mala sala iza Bolnice za srce gde nekoliko desetina oduševljenih ljubitelja muzike koji su pobegli ispred kiše sluša sestre Gereg, koje izvođenjem Plesa smrti Sen-Sansa i ekstatičnog valcera Ravela raskomadaju salu – da je Bela Hamvaš živ, sigurno bi to napisao u eseju, sada zadovoljite se sa mnom.“

Mate Čabai (Csabai Máté), Fidelio, 15. avgust 2016.

„Njihova predstava je bila oluja na dirkama. Srce nam je kucalo u grlu. Njihova muzika je proletela kroz salu kao kometa, a mi smo plivali u njenom sjaju.“ Aleksandar Vujić, Muzika Klasika, Beograd, april 2014. „Volim muzikalnost i preciznu tehničku pripremljenost klavirskih umetnika. Izvanredna je njihova međusobna komunikacija i sa drugim akterima komada su u harmoniji vredne pažnje.“

Nikola Pejčinović, Ars sonora, Radio Beograd 18. septembar 2017. (opera Higher)

Sofija Krsteska-Klebel rođena u Beogradu izvođač je na instrumentima iz porodice violina i koncertno je aktivna širom Evrope, Azije i Južne Amerike. Sofija je završila master studije violine i master studije barokne violine sa najvišom ocenom na Univerzitetu za muziku i izvođačke umetnosti u Gracu, kao i diplomske i specijalističke studije violine na Muzičkoj akademiji u Beogradu. Njen muzički stil su usmerili ugledni muzičari među kojima su Rainer Honeck, Erich Hoebarth, Ernst Kovacic i Sigiswald Kuijken. Među osvojenim nagradama ističu se uspesi na Republičkom takmičenju muzičkih i baletskih škola Srbije (prva nagrada 2002. i druga nagrada 1998. godine).

Nakon prvih profesionalnih orkestarskih iskustva stečenih u Simfonijskom orkestru RTS-a u Beogradu i u brazilskoj Filharmoniji Minas Žeraisa u Belom Horizonteu Sofija je nastupala

u internacionalnim koncertnim dvoranama kao što su Musikferajn (Musikverein) u Beču, Koncertgebau (Concertgebouw) u Amsterdamu i dvorani Nacionalnog centra za izvođačke umetnosti u Kini. Kao izvođač, Sofija redovno nastupa sa renomiranim ansamblima s periodnim instrumentima kao što su recreation Barock, Neue Hofkapelle Graz, Bach Consort Wien i Wiener Akademie. Njena saradnja sa mnogobrojnim orkestrima iz oblasti istorijski informisanog izvođenja zabeležena je na kompakt diskovima svetskih izdavačkih kuća kao što su Sony Classical i Deutsche Harmonia Mundi. Sofija se svojom koncertnom aktivnošću zalaže i za razvoj muzičke scene u Srbiji kao član UMUS-a i nastupa redovno sa svojim višegodišnjim partnerom za kamernu muziku pijanistom i čembalistom Milanom Popovićem.

U oblasti instrumentalne pedagogije Sofija stiče prva iskustva kao nastavnik violine muzičke škole Stanislav Binički u Beogradu. Od 2014. godine vodi svoju radionicu violine u Gracu, a od septembra 2023 godine radi kao instrumentalni pedagog u oblasti violine, viole, kamerne muzike i gudačkog orkestra u muzičkoj školi u Bad Valtersdorfu (Bad Waltersdorf) u Austriji. Fokus njenog pedagoškog rada je razvijanje individualizma koje svaka osoba po prirodi poseduje.

Od novembra 2023. godine Sofija je saradnik na umetničkom naučno-istraživačkom projektu Restored Speech na Univerzitetu umetnosti u Gracu na institutu za ranu muziku. Projekat je finansijski podržan od strane FWF- Austrijskog naučnog fonda, a iniciran od strane Univ. Prof. Suzane Šolc (Susanne Scholz). Fokus projekta je na proučavanju procesa stvaranja tona na gudačkim instrumentima. 

Sunčica Lončar je profesor flaute i kamerne muzike u Umetničkoj školi „Vlado Milošević“ u Banjaluci, školi koju je i sama pohađala. Bila je odličan učenik na teoretskom i instrumentalnom odsjeku te je zbog svojih postignuća dobila titulu najboljeg učenika u generaciji. Nakon muzičke škole završila je filozofski fakultet – smjer za pedagogoju, a potom je diplomirala i magistrirala flautu na Akademiji umetnosti u Banjaluci u klasi prof. Laure Levai Aksin i bila nagrađena od strane Vlade RS za postignute uspjehe

tokom studija.

U svom školovanju i radu kao najbitnije ističe neprekidnu izvođačku aktivnost kako u oblasti solističke i kamerne, tako i orkestarske muzike. Svira pikolo flautu, flautu i bas flautu.

Njeni učenici su takođe koncertno veoma aktivni – često nastupaju u svom gradu, ali i širom RS te učestvuju na mnogobrojnim takmičenjima u zemlji i inostranstvu. Nosioci su najviših priznanja u disciplinama solo flauta i kamerna muzika.

Sunčica je ujedno i predsednik Udruženja „Flutete“ koje se bavi promovisanjem flaute i flautističke muzike kroz koncertnu delatnost, ali i kroz organizaciju manifestacije „Dani flaute“ koja se svakog novembra održava u Banjaluci.

Za sva dosadašnja postignuća dobila je Svetosavsku nagradu u 2021. godini.

Edita Garčević Koželj-mezzosopran, koncertna i operska pevačica, savetnica na području muzičkog obrazovanja, učitelj pevanja na Konzervatoriju za glasbo in balet Ljubljana, predavač na Akademiji za glasbo u Ljubljani, dugogodišnja predsednica Društva slovenačkih pevačkih pedagoga (DSPP).

Po završenim studijama na Pravnom fakutetu Univerziteta u Beogradu, nastavlja muzičko školovanje na Univerzitetu u Ljubljani, na Akademiji za glasbo u klasi prof. Eve Novšak Houška, gde i diplomira. Umetničko usavršavanje je vodi u Beč, gde na Hochschule fur Musik und darstellende Kunst, u klasi prof. Leopold Spitzer (Gesang) i prof. Michael Temme (Opern Schule), diplomira sa još jednom izvodjačkom diplomom. Aktivno učestvuje na seminarima eminentnih profesora pevanja i operskih pevača (Biserka Cvejić, Helena Lazarska, Thomas Hampson, Kiri Te Kanawa, Marijana Lipovšek, Alfred Burgstaller, Richard Miller, Kurt Widmer, Margarete Sparber,… )

Tokom studija u Beču saradjuje sa različitim pozorištima i ustanovama kao što su Wiener Taschen Oper (Georg Kugi), Oesterreichische Junges Opern Theater (Martin Braun), Langenlois Festival (Uwe Theimer),Theresianum, Schoenbrunn Theater, Volksoper Wien (Uwe Theimer) Staatsoper Wien (Zubin Mehta) i drugim, ostvarujući prva scenska iskustva izvan Slovenije u operama (Medium, Gianni Schichi, Orfeus, Figaro’s Hochzeit, Die Fledermaus, Hansel und Gretel, Wildschütz, Rienzi).

Publici se predstavlja i kao koncertna pevačica u brojnim vokalno-instrumentalnim delima, koncertirala je u skoro svim većim muzičkim centrima bivše Jugoslavije, kao i u inostranstvu (Nemačka, Italija, Austrija, Španija, SAD, Madjarska…), u Sloveniji je sudelovala sa glavnim nacionalnim simfonijskim orkestrima (Slovenske filharmonije, Simfoniki RTV Slovenija, kao i orkestrima SNG Maribor i SNG Opera in balet Ljubljana...)

Kao solistkinja SNG Opera in balet Ljubljana je nastupala pod vodstvom dirigenata kao što su: Vladimir Kobler, Dieter Rosberg, Igor Švara, Fuat Mansurov, Uroš Lajovic, Marko Munih, Milivoj Šurbek, Marko Gašperšič, Stefano Pellegrino Amato, Mark Mast, Peter Stangel, Aleksander Spasić, Marko Hribernik, Patrik Greblo, i ostvarila niz operskih uloga (Dorabella, Paulina, Dryade, Lisinga, Fidalma, Kascheyevna, Vanja, Tatjana, Marcellina, Fenena, Mercedes, Suzuki, Magdalena, Smeraldina, Linetta, Berta i druge), gostovala u mariborskoj Operi i HNK u Zagrebu.

Skoro tri decenije predaje solo pevanje na Konservatoriju za glasbo in balet u Ljubljani, ustanovi koja je njenu pedagošku predanost i uspešnost 2018 nagradila najvišim priznanjem za izuzetna dostignuća na području muzičke pedagogije - "Škerjančevom diplomom". Visok kvalitet dugogodišnje saradnje sa Akademijom u Ljubljani (gde od 2012 predaje kao asistent za područje pevanja i vokalne tehnike) joj donosi najviši umetnički naziv - titulu, koju joj 2014 dodeljuje Univerzitet u Ljubljani - "Priznanje pomembnih umetniških del" (kao ekvivalent naučnom doktoratu). O ozbiljnosti i predanosti njenog pedagoškog rada govore brojni koncerti i visoke nagrade njenih djaka i studenata na medjunarodnim takmičenjima i festivalima, kao i činjenica da su mnogi od njih već u profesionalnom angažmanu u raznim operama u Sloveniji i u inostranstvu.

Aktivna u žiriju mnogih medjunarodnih takmičenja (Slovenija, Srbija, Hrvatska, Crna Gora, Latvija…) i pevačkih festivala, vodi seminare i tečajeve pevanja i vokalne tehnike za pevače, horske pevače i jazz pevače (medjunarodni festival Bled, Glasbena mladina Ljubljane, Glasbena matica Ljubljana, Perpetuum Jazzile, APZ Tone Tomšič, AVE). Organizuje pevačke seminare i predavanja u okviru DSPP za učitelje pevanja i saradjuje sa EVTA (Evropsko udruženje vokalnih pedagoga.

Učestvuje u muzičkim projektima Kamornog Hora RTV Slovenije i Slovenskog Kamornog Hora (SKZ) Slovenačke Filharmonije, KZ AVE kao solistkinja i članica hora, snima za arhiv RTVS. Pored toga saradjuje i peva na koncertima jazz (Festival Lent, Strizzi), pop (Saša Lošić) i etno muzike (Etno clarinetno, Traja Brizani i Amala) i učestvuje u pozorišnim predstavama i mjuziklima (The Ship, Red Apple).

Pored pedagoškog rada, bavi se i obrazovanjem i promocijom ozbiljne muzike, solo pesme i operske literature medju mladima, režirajući i učestvujući u različitim projektima i interaktivnim operskim predstavama, saradjujući sa Cankarjevim domom i Glasbenom mladinom Slovenije (Janko i Metka, Mala morska vila, Čarobna gitara, Poruka u boci, Snežana i sedam patuljaka, Madam Wolf i tri prasca, Quintet Cherubino…) za najmladju publiku u Ljubljani i širom Slovenije.

Enike Gereg (Görög Enikő) rоđena je u Subotici, 1987. godine. Osnovno i srednje muzičko školovanje završila je u Subotičkoj Muzičkoj školi, u klasi prof. Emeke Šoti Sobonja. Diplomirala je na katedri za klavir 2009. godine na Fakultetu muzičke umetnosti u Beogradu, u klasi prof. Ninoslava Živkovića, zatim je u istoj instituciji završila i doktorske studije. Tema njenog doktorskog rada je: “Bartok kao redaktor Bahovih, Mocartovih, Betovenovih, Šubertovih i sopstvenih dela”. Trenutno predaje na Fakultetu umetnosti Bela Bartok Univerziteta u Segedinu.

Učestvovala je i osvajala nagrade na brojnim pijanističkim takmičenjima: u Nišu („Takmičenje mladih pijanista“, 1998. god. – I nagrada), Šapcu („Festival mladih pijanista“, 2001. – 2003. god. – I nagrada), Beogradu („Epta“, 2005. god. – II nagrada, 2008. god. I nagrada, „Davorin Jenko“, 2008. god. – I nagrada, „Vučković“, 2009. god. – I nagrada, „Jeunesses musicales“ – troetapno takmičenje Muzičke omladine, 2009. god. – III nagrada, i nagrada za naljbolje izvođenje obavezne kompozicije – Isidora Žebeljan: Il Circo), Parizu („Nikolaj Rubinštajn“, 1997. god. – I nagrada), Torinu („Međunarodno takmičenje mladih pijanista“, 1999. god. – I nagrada), Kopenhagenu („Međunarodno takmičenje mladih muzičara“, 2000. god. – I nagrada) USA, Radford Virginia („Bartók-Prokofieff-Kabalewsky piano competition“, 2001. god. – II nagrada) Segedinu („Bartokovo takmičenje”, 2010. god. – II nagrada), Meksiku („Parnassos“ međunarodno klavirsko takmičenje, 2012. god. – polufinalista).

Kao najuspešniji student, školske godine 2008/2009, dobitnica je nagrade „Emil Hajek“. Školske godine 2009/2010 je bila student generacije.

Svirala je brojne resitale: u Srbiji, Slovačkoj, Mađarskoj, Austriji, Rumuniji, Francuskoj, Italiji, Danskoj i Sjedinjenim američkim državama.

Nastupala je i kao solista: sa Subotičkom filharmonijom, kamernim orkestrom „Simfonietta“ iz Budimpešte, RTS orkestrom, Cameratom Serbicom i sa Segedinskom filharmonijom.

Redovno nastupa u klavirskom duu sa svojom sestrom, Noemi Gereg (Görög Noémi). Klavirski duo "Sestre Gereg" je nastupao u mnogim zemljama: Mađarska, Hrvatska, Češka, Slovačka, Austrija, Rumunija, Italija, Grčka, Belgija, Nemačka, Portugal i Izrael.

U svom radu, duo beleži i veliki broj nastupa sa brojnim orkestrima, od kojih posebno izdvajamo sledeće: Omladinski orkestar Odeon (Minhen, d. Hulio Dogenvajler Fernandez / Julio Doggenweiler Fernández/), Kamerni orkestar Anima Musicae (Budimpešta, d. Adam Medvecki /Medveczky Ádám/), Orkestar Dohnanji iz Budafoka (Budimpešta, d. Gabor Verner /Werner Gábor/), Segedinski simfonijski orkestar (Segedin, d. Janoš Kovač i Šandor Đidi /Kovács János, Gyüdi Sándor/), Orquestra Classica do Centro (Koimbra, d. Luiz Karvaljo /Luís Carvalho/), Simfonijski Orkestar Miškolc (d. Ištvan Deneš i Mate Sabo Šipoš /Dénes István, Szabó Sipos Máté/).

Počev od 2015. pa do danas, duo Sestre Gereg je održao veliki broj koncerata namenjen najmlađoj publici, deci. U realizaciji projekta Dečji koncerti, posebno se ističe saradnja sa Đeze Lukačhazi (Lukácsházi Győző), urednikom emisije na radiju Bartok (Budimpešta). Njihov prvi zajednički nastup održan je u Studiju 6 Radija Bartok.

Klavirski duo Gereg Sisters na prestižnim takmičenjima osvojio je brojne nagrade i priznanja. 2020. Wiener MusikSeminar - Grand Prix, Beč, Austrija 2019. Svetski susret klavirista - I nagrada, Koimbra, Portugal 2018. Nagrada međunarodne letnje akademije Mozarteum, Salcburg, Austrija 2018. Međunarodni susret klavirskih umetnika - I nagrada, Sardoal, Portugal 2017. Međunarodno takmičenje dua Szörényi Zsuzsanna - Finala, Bukurešt, Rumunija 2016. 23. Međunarodno takmičenje Johannes Brahms - II nagrada, Pertšah, Austrija 2010. Međunarodno klavirsko takmičenje Edvard Grieg - III nagrada i specijalna nagrada za Bartokov Mikrokosmos za dva klavira, Oslo, Norveška 2008. Međunarodno takmičenje Davorin Jenko - specijalna I nagrada, Beograd, Srbija 2002. Međunarodno klavirsko takmičenje Roma - III nagrada, Rim, Italija.

Klavirski duo "Sestre Gereg" je objavio dva CD albuma. 2015. njihov prvi CD s naslovom Let’s Play sadrži dela za klavir u četiri ruke i dela za dva klavira Mocarta, Sen-Sansa, Bartoka i Lutoslavskog. Uz CD snimljena su i tri kratka filma, kao vizuelni dodatak ovom muzičkom performansu, a sa željom da se ljubiteljima muzike i široj publici na drugačiji način prikažu tri stava Mikrokozmosa Bele Bartoka. Video produkciju projekta potpisuje udruženja Electe iz Subotice. 2018. godine u Bajrojtu, Nemačka snimljen je materijal za drugi album pod naslovom Let’s Dance, koji sadrži autorsku verziju Ravelovog La Valse-a za dva klavira, kao i dela Čajkovskog, Barbera, Bramsa, Aleksandra Vujića i Milice Ilić.

KRITIKE

„Najzad, efektan završetak raritetne večeri zvukom koji je dosegao orgijastičke dimenzije, priredile su sestre Noemi i Enike Gereg, predstavivši se svojim sviranjem u klavirskom duu visokim nivoom saradnje dve različite, a opet kompatibilne ličnosti. Dopunjujući se u zajedničkom muziciranju u besprekornoj saglasnosti i uzajamnom razumevanju, pijanistkinje su izvele čuvenu koreografsku poemu, odnosno simfonijski Valcer Morisa Ravela, svojevrsnu parodiju na bečki, u suštini vanvremenski valcer, potvrđujući i u ovoj verziji za dva klavira da silinom zvuka može da upravlja jedino pravi majstor velikog orkestra, dovodeći teme raznih valcerskih melodija izloženih u punoj snazi dinamičkih kontrasta do grandioznog kulminacionog kovitlaca i u ovako čvrsto ujedinjenim instrumentima.“

Marija Adamov, Muzika Klasika br. 33-34 / oktobar 2018 - mart 2019.

 „...savršen je sklad među njima, ponekad sviraju divlje i glasno, drugi put veoma senzitivno – nikad površno. Ne ustručavaju se ni od toga, da na kraj svog programa postave veoma kompleksno i veoma zahtevno delo Ravela, La Valse. Postoji dakle jedna mala sala iza Bolnice za srce gde nekoliko desetina oduševljenih ljubitelja muzike koji su pobegli ispred kiše sluša sestre Gereg, koje izvođenjem Plesa smrti Sen-Sansa i ekstatičnog valcera Ravela raskomadaju salu – da je Bela Hamvaš živ, sigurno bi to napisao u eseju, sada zadovoljite se sa mnom.“

Mate Čabai (Csabai Máté), Fidelio, 15. avgust 2016.

„Njihova predstava je bila oluja na dirkama. Srce nam je kucalo u grlu. Njihova muzika je proletela kroz salu kao kometa, a mi smo plivali u njenom sjaju.“ Aleksandar Vujić, Muzika Klasika, Beograd, april 2014. „Volim muzikalnost i preciznu tehničku pripremljenost klavirskih umetnika. Izvanredna je njihova međusobna komunikacija i sa drugim akterima komada su u harmoniji vredne pažnje.“

Nikola Pejčinović, Ars sonora, Radio Beograd 18. septembar 2017. (opera Higher)

Sofija Krsteska-Klebel rođena u Beogradu izvođač je na instrumentima iz porodice violina i koncertno je aktivna širom Evrope, Azije i Južne Amerike. Sofija je završila master studije violine i master studije barokne violine sa najvišom ocenom na Univerzitetu za muziku i izvođačke umetnosti u Gracu, kao i diplomske i specijalističke studije violine na Muzičkoj akademiji u Beogradu. Njen muzički stil su usmerili ugledni muzičari među kojima su Rainer Honeck, Erich Hoebarth, Ernst Kovacic i Sigiswald Kuijken. Među osvojenim nagradama ističu se uspesi na Republičkom takmičenju muzičkih i baletskih škola Srbije (prva nagrada 2002. i druga nagrada 1998. godine).

Nakon prvih profesionalnih orkestarskih iskustva stečenih u Simfonijskom orkestru RTS-a u Beogradu i u brazilskoj Filharmoniji Minas Žeraisa u Belom Horizonteu Sofija je nastupala

u internacionalnim koncertnim dvoranama kao što su Musikferajn (Musikverein) u Beču, Koncertgebau (Concertgebouw) u Amsterdamu i dvorani Nacionalnog centra za izvođačke umetnosti u Kini. Kao izvođač, Sofija redovno nastupa sa renomiranim ansamblima s periodnim instrumentima kao što su recreation Barock, Neue Hofkapelle Graz, Bach Consort Wien i Wiener Akademie. Njena saradnja sa mnogobrojnim orkestrima iz oblasti istorijski informisanog izvođenja zabeležena je na kompakt diskovima svetskih izdavačkih kuća kao što su Sony Classical i Deutsche Harmonia Mundi. Sofija se svojom koncertnom aktivnošću zalaže i za razvoj muzičke scene u Srbiji kao član UMUS-a i nastupa redovno sa svojim višegodišnjim partnerom za kamernu muziku pijanistom i čembalistom Milanom Popovićem.

U oblasti instrumentalne pedagogije Sofija stiče prva iskustva kao nastavnik violine muzičke škole Stanislav Binički u Beogradu. Od 2014. godine vodi svoju radionicu violine u Gracu, a od septembra 2023 godine radi kao instrumentalni pedagog u oblasti violine, viole, kamerne muzike i gudačkog orkestra u muzičkoj školi u Bad Valtersdorfu (Bad Waltersdorf) u Austriji. Fokus njenog pedagoškog rada je razvijanje individualizma koje svaka osoba po prirodi poseduje.

Od novembra 2023. godine Sofija je saradnik na umetničkom naučno-istraživačkom projektu Restored Speech na Univerzitetu umetnosti u Gracu na institutu za ranu muziku. Projekat je finansijski podržan od strane FWF- Austrijskog naučnog fonda, a iniciran od strane Univ. Prof. Suzane Šolc (Susanne Scholz). Fokus projekta je na proučavanju procesa stvaranja tona na gudačkim instrumentima. 

Sunčica Lončar je profesor flaute i kamerne muzike u Umetničkoj školi „Vlado Milošević“ u Banjaluci, školi koju je i sama pohađala. Bila je odličan učenik na teoretskom i instrumentalnom odsjeku te je zbog svojih postignuća dobila titulu najboljeg učenika u generaciji. Nakon muzičke škole završila je filozofski fakultet – smjer za pedagogoju, a potom je diplomirala i magistrirala flautu na Akademiji umetnosti u Banjaluci u klasi prof. Laure Levai Aksin i bila nagrađena od strane Vlade RS za postignute uspjehe

tokom studija.

U svom školovanju i radu kao najbitnije ističe neprekidnu izvođačku aktivnost kako u oblasti solističke i kamerne, tako i orkestarske muzike. Svira pikolo flautu, flautu i bas flautu.

Njeni učenici su takođe koncertno veoma aktivni – često nastupaju u svom gradu, ali i širom RS te učestvuju na mnogobrojnim takmičenjima u zemlji i inostranstvu. Nosioci su najviših priznanja u disciplinama solo flauta i kamerna muzika.

Sunčica je ujedno i predsednik Udruženja „Flutete“ koje se bavi promovisanjem flaute i flautističke muzike kroz koncertnu delatnost, ali i kroz organizaciju manifestacije „Dani flaute“ koja se svakog novembra održava u Banjaluci.

Za sva dosadašnja postignuća dobila je Svetosavsku nagradu u 2021. godini.

Edita Garčević Koželj-mezzosopran, koncertna i operska pevačica, savetnica na području muzičkog obrazovanja, učitelj pevanja na Konzervatoriju za glasbo in balet Ljubljana, predavač na Akademiji za glasbo u Ljubljani, dugogodišnja predsednica Društva slovenačkih pevačkih pedagoga (DSPP).

Po završenim studijama na Pravnom fakutetu Univerziteta u Beogradu, nastavlja muzičko školovanje na Univerzitetu u Ljubljani, na Akademiji za glasbo u klasi prof. Eve Novšak Houška, gde i diplomira. Umetničko usavršavanje je vodi u Beč, gde na Hochschule fur Musik und darstellende Kunst, u klasi prof. Leopold Spitzer (Gesang) i prof. Michael Temme (Opern Schule), diplomira sa još jednom izvodjačkom diplomom. Aktivno učestvuje na seminarima eminentnih profesora pevanja i operskih pevača (Biserka Cvejić, Helena Lazarska, Thomas Hampson, Kiri Te Kanawa, Marijana Lipovšek, Alfred Burgstaller, Richard Miller, Kurt Widmer, Margarete Sparber,… )

Tokom studija u Beču saradjuje sa različitim pozorištima i ustanovama kao što su Wiener Taschen Oper (Georg Kugi), Oesterreichische Junges Opern Theater (Martin Braun), Langenlois Festival (Uwe Theimer),Theresianum, Schoenbrunn Theater, Volksoper Wien (Uwe Theimer) Staatsoper Wien (Zubin Mehta) i drugim, ostvarujući prva scenska iskustva izvan Slovenije u operama (Medium, Gianni Schichi, Orfeus, Figaro’s Hochzeit, Die Fledermaus, Hansel und Gretel, Wildschütz, Rienzi).

Publici se predstavlja i kao koncertna pevačica u brojnim vokalno-instrumentalnim delima, koncertirala je u skoro svim većim muzičkim centrima bivše Jugoslavije, kao i u inostranstvu (Nemačka, Italija, Austrija, Španija, SAD, Madjarska…), u Sloveniji je sudelovala sa glavnim nacionalnim simfonijskim orkestrima (Slovenske filharmonije, Simfoniki RTV Slovenija, kao i orkestrima SNG Maribor i SNG Opera in balet Ljubljana...)

Kao solistkinja SNG Opera in balet Ljubljana je nastupala pod vodstvom dirigenata kao što su: Vladimir Kobler, Dieter Rosberg, Igor Švara, Fuat Mansurov, Uroš Lajovic, Marko Munih, Milivoj Šurbek, Marko Gašperšič, Stefano Pellegrino Amato, Mark Mast, Peter Stangel, Aleksander Spasić, Marko Hribernik, Patrik Greblo, i ostvarila niz operskih uloga (Dorabella, Paulina, Dryade, Lisinga, Fidalma, Kascheyevna, Vanja, Tatjana, Marcellina, Fenena, Mercedes, Suzuki, Magdalena, Smeraldina, Linetta, Berta i druge), gostovala u mariborskoj Operi i HNK u Zagrebu.

Skoro tri decenije predaje solo pevanje na Konservatoriju za glasbo in balet u Ljubljani, ustanovi koja je njenu pedagošku predanost i uspešnost 2018 nagradila najvišim priznanjem za izuzetna dostignuća na području muzičke pedagogije - "Škerjančevom diplomom". Visok kvalitet dugogodišnje saradnje sa Akademijom u Ljubljani (gde od 2012 predaje kao asistent za područje pevanja i vokalne tehnike) joj donosi najviši umetnički naziv - titulu, koju joj 2014 dodeljuje Univerzitet u Ljubljani - "Priznanje pomembnih umetniških del" (kao ekvivalent naučnom doktoratu). O ozbiljnosti i predanosti njenog pedagoškog rada govore brojni koncerti i visoke nagrade njenih djaka i studenata na medjunarodnim takmičenjima i festivalima, kao i činjenica da su mnogi od njih već u profesionalnom angažmanu u raznim operama u Sloveniji i u inostranstvu.

Aktivna u žiriju mnogih medjunarodnih takmičenja (Slovenija, Srbija, Hrvatska, Crna Gora, Latvija…) i pevačkih festivala, vodi seminare i tečajeve pevanja i vokalne tehnike za pevače, horske pevače i jazz pevače (medjunarodni festival Bled, Glasbena mladina Ljubljane, Glasbena matica Ljubljana, Perpetuum Jazzile, APZ Tone Tomšič, AVE). Organizuje pevačke seminare i predavanja u okviru DSPP za učitelje pevanja i saradjuje sa EVTA (Evropsko udruženje vokalnih pedagoga.

Učestvuje u muzičkim projektima Kamornog Hora RTV Slovenije i Slovenskog Kamornog Hora (SKZ) Slovenačke Filharmonije, KZ AVE kao solistkinja i članica hora, snima za arhiv RTVS. Pored toga saradjuje i peva na koncertima jazz (Festival Lent, Strizzi), pop (Saša Lošić) i etno muzike (Etno clarinetno, Traja Brizani i Amala) i učestvuje u pozorišnim predstavama i mjuziklima (The Ship, Red Apple).

Pored pedagoškog rada, bavi se i obrazovanjem i promocijom ozbiljne muzike, solo pesme i operske literature medju mladima, režirajući i učestvujući u različitim projektima i interaktivnim operskim predstavama, saradjujući sa Cankarjevim domom i Glasbenom mladinom Slovenije (Janko i Metka, Mala morska vila, Čarobna gitara, Poruka u boci, Snežana i sedam patuljaka, Madam Wolf i tri prasca, Quintet Cherubino…) za najmladju publiku u Ljubljani i širom Slovenije.

Enike Gereg (Görög Enikő) rоđena je u Subotici, 1987. godine. Osnovno i srednje muzičko školovanje završila je u Subotičkoj Muzičkoj školi, u klasi prof. Emeke Šoti Sobonja. Diplomirala je na katedri za klavir 2009. godine na Fakultetu muzičke umetnosti u Beogradu, u klasi prof. Ninoslava Živkovića, zatim je u istoj instituciji završila i doktorske studije. Tema njenog doktorskog rada je: “Bartok kao redaktor Bahovih, Mocartovih, Betovenovih, Šubertovih i sopstvenih dela”. Trenutno predaje na Fakultetu umetnosti Bela Bartok Univerziteta u Segedinu.

Učestvovala je i osvajala nagrade na brojnim pijanističkim takmičenjima: u Nišu („Takmičenje mladih pijanista“, 1998. god. – I nagrada), Šapcu („Festival mladih pijanista“, 2001. – 2003. god. – I nagrada), Beogradu („Epta“, 2005. god. – II nagrada, 2008. god. I nagrada, „Davorin Jenko“, 2008. god. – I nagrada, „Vučković“, 2009. god. – I nagrada, „Jeunesses musicales“ – troetapno takmičenje Muzičke omladine, 2009. god. – III nagrada, i nagrada za naljbolje izvođenje obavezne kompozicije – Isidora Žebeljan: Il Circo), Parizu („Nikolaj Rubinštajn“, 1997. god. – I nagrada), Torinu („Međunarodno takmičenje mladih pijanista“, 1999. god. – I nagrada), Kopenhagenu („Međunarodno takmičenje mladih muzičara“, 2000. god. – I nagrada) USA, Radford Virginia („Bartók-Prokofieff-Kabalewsky piano competition“, 2001. god. – II nagrada) Segedinu („Bartokovo takmičenje”, 2010. god. – II nagrada), Meksiku („Parnassos“ međunarodno klavirsko takmičenje, 2012. god. – polufinalista).

Kao najuspešniji student, školske godine 2008/2009, dobitnica je nagrade „Emil Hajek“. Školske godine 2009/2010 je bila student generacije.

Svirala je brojne resitale: u Srbiji, Slovačkoj, Mađarskoj, Austriji, Rumuniji, Francuskoj, Italiji, Danskoj i Sjedinjenim američkim državama.

Nastupala je i kao solista: sa Subotičkom filharmonijom, kamernim orkestrom „Simfonietta“ iz Budimpešte, RTS orkestrom, Cameratom Serbicom i sa Segedinskom filharmonijom.

Redovno nastupa u klavirskom duu sa svojom sestrom, Noemi Gereg (Görög Noémi). Klavirski duo "Sestre Gereg" je nastupao u mnogim zemljama: Mađarska, Hrvatska, Češka, Slovačka, Austrija, Rumunija, Italija, Grčka, Belgija, Nemačka, Portugal i Izrael.

U svom radu, duo beleži i veliki broj nastupa sa brojnim orkestrima, od kojih posebno izdvajamo sledeće: Omladinski orkestar Odeon (Minhen, d. Hulio Dogenvajler Fernandez / Julio Doggenweiler Fernández/), Kamerni orkestar Anima Musicae (Budimpešta, d. Adam Medvecki /Medveczky Ádám/), Orkestar Dohnanji iz Budafoka (Budimpešta, d. Gabor Verner /Werner Gábor/), Segedinski simfonijski orkestar (Segedin, d. Janoš Kovač i Šandor Đidi /Kovács János, Gyüdi Sándor/), Orquestra Classica do Centro (Koimbra, d. Luiz Karvaljo /Luís Carvalho/), Simfonijski Orkestar Miškolc (d. Ištvan Deneš i Mate Sabo Šipoš /Dénes István, Szabó Sipos Máté/).

Počev od 2015. pa do danas, duo Sestre Gereg je održao veliki broj koncerata namenjen najmlađoj publici, deci. U realizaciji projekta Dečji koncerti, posebno se ističe saradnja sa Đeze Lukačhazi (Lukácsházi Győző), urednikom emisije na radiju Bartok (Budimpešta). Njihov prvi zajednički nastup održan je u Studiju 6 Radija Bartok.

Klavirski duo Gereg Sisters na prestižnim takmičenjima osvojio je brojne nagrade i priznanja. 2020. Wiener MusikSeminar - Grand Prix, Beč, Austrija 2019. Svetski susret klavirista - I nagrada, Koimbra, Portugal 2018. Nagrada međunarodne letnje akademije Mozarteum, Salcburg, Austrija 2018. Međunarodni susret klavirskih umetnika - I nagrada, Sardoal, Portugal 2017. Međunarodno takmičenje dua Szörényi Zsuzsanna - Finala, Bukurešt, Rumunija 2016. 23. Međunarodno takmičenje Johannes Brahms - II nagrada, Pertšah, Austrija 2010. Međunarodno klavirsko takmičenje Edvard Grieg - III nagrada i specijalna nagrada za Bartokov Mikrokosmos za dva klavira, Oslo, Norveška 2008. Međunarodno takmičenje Davorin Jenko - specijalna I nagrada, Beograd, Srbija 2002. Međunarodno klavirsko takmičenje Roma - III nagrada, Rim, Italija.

Klavirski duo "Sestre Gereg" je objavio dva CD albuma. 2015. njihov prvi CD s naslovom Let’s Play sadrži dela za klavir u četiri ruke i dela za dva klavira Mocarta, Sen-Sansa, Bartoka i Lutoslavskog. Uz CD snimljena su i tri kratka filma, kao vizuelni dodatak ovom muzičkom performansu, a sa željom da se ljubiteljima muzike i široj publici na drugačiji način prikažu tri stava Mikrokozmosa Bele Bartoka. Video produkciju projekta potpisuje udruženja Electe iz Subotice. 2018. godine u Bajrojtu, Nemačka snimljen je materijal za drugi album pod naslovom Let’s Dance, koji sadrži autorsku verziju Ravelovog La Valse-a za dva klavira, kao i dela Čajkovskog, Barbera, Bramsa, Aleksandra Vujića i Milice Ilić.

KRITIKE

„Najzad, efektan završetak raritetne večeri zvukom koji je dosegao orgijastičke dimenzije, priredile su sestre Noemi i Enike Gereg, predstavivši se svojim sviranjem u klavirskom duu visokim nivoom saradnje dve različite, a opet kompatibilne ličnosti. Dopunjujući se u zajedničkom muziciranju u besprekornoj saglasnosti i uzajamnom razumevanju, pijanistkinje su izvele čuvenu koreografsku poemu, odnosno simfonijski Valcer Morisa Ravela, svojevrsnu parodiju na bečki, u suštini vanvremenski valcer, potvrđujući i u ovoj verziji za dva klavira da silinom zvuka može da upravlja jedino pravi majstor velikog orkestra, dovodeći teme raznih valcerskih melodija izloženih u punoj snazi dinamičkih kontrasta do grandioznog kulminacionog kovitlaca i u ovako čvrsto ujedinjenim instrumentima.“

Marija Adamov, Muzika Klasika br. 33-34 / oktobar 2018 - mart 2019.

 „...savršen je sklad među njima, ponekad sviraju divlje i glasno, drugi put veoma senzitivno – nikad površno. Ne ustručavaju se ni od toga, da na kraj svog programa postave veoma kompleksno i veoma zahtevno delo Ravela, La Valse. Postoji dakle jedna mala sala iza Bolnice za srce gde nekoliko desetina oduševljenih ljubitelja muzike koji su pobegli ispred kiše sluša sestre Gereg, koje izvođenjem Plesa smrti Sen-Sansa i ekstatičnog valcera Ravela raskomadaju salu – da je Bela Hamvaš živ, sigurno bi to napisao u eseju, sada zadovoljite se sa mnom.“

Mate Čabai (Csabai Máté), Fidelio, 15. avgust 2016.

„Njihova predstava je bila oluja na dirkama. Srce nam je kucalo u grlu. Njihova muzika je proletela kroz salu kao kometa, a mi smo plivali u njenom sjaju.“ Aleksandar Vujić, Muzika Klasika, Beograd, april 2014. „Volim muzikalnost i preciznu tehničku pripremljenost klavirskih umetnika. Izvanredna je njihova međusobna komunikacija i sa drugim akterima komada su u harmoniji vredne pažnje.“

Nikola Pejčinović, Ars sonora, Radio Beograd 18. septembar 2017. (opera Higher)

Sofija Krsteska-Klebel rođena u Beogradu izvođač je na instrumentima iz porodice violina i koncertno je aktivna širom Evrope, Azije i Južne Amerike. Sofija je završila master studije violine i master studije barokne violine sa najvišom ocenom na Univerzitetu za muziku i izvođačke umetnosti u Gracu, kao i diplomske i specijalističke studije violine na Muzičkoj akademiji u Beogradu. Njen muzički stil su usmerili ugledni muzičari među kojima su Rainer Honeck, Erich Hoebarth, Ernst Kovacic i Sigiswald Kuijken. Među osvojenim nagradama ističu se uspesi na Republičkom takmičenju muzičkih i baletskih škola Srbije (prva nagrada 2002. i druga nagrada 1998. godine).

Nakon prvih profesionalnih orkestarskih iskustva stečenih u Simfonijskom orkestru RTS-a u Beogradu i u brazilskoj Filharmoniji Minas Žeraisa u Belom Horizonteu Sofija je nastupala

u internacionalnim koncertnim dvoranama kao što su Musikferajn (Musikverein) u Beču, Koncertgebau (Concertgebouw) u Amsterdamu i dvorani Nacionalnog centra za izvođačke umetnosti u Kini. Kao izvođač, Sofija redovno nastupa sa renomiranim ansamblima s periodnim instrumentima kao što su recreation Barock, Neue Hofkapelle Graz, Bach Consort Wien i Wiener Akademie. Njena saradnja sa mnogobrojnim orkestrima iz oblasti istorijski informisanog izvođenja zabeležena je na kompakt diskovima svetskih izdavačkih kuća kao što su Sony Classical i Deutsche Harmonia Mundi. Sofija se svojom koncertnom aktivnošću zalaže i za razvoj muzičke scene u Srbiji kao član UMUS-a i nastupa redovno sa svojim višegodišnjim partnerom za kamernu muziku pijanistom i čembalistom Milanom Popovićem.

U oblasti instrumentalne pedagogije Sofija stiče prva iskustva kao nastavnik violine muzičke škole Stanislav Binički u Beogradu. Od 2014. godine vodi svoju radionicu violine u Gracu, a od septembra 2023 godine radi kao instrumentalni pedagog u oblasti violine, viole, kamerne muzike i gudačkog orkestra u muzičkoj školi u Bad Valtersdorfu (Bad Waltersdorf) u Austriji. Fokus njenog pedagoškog rada je razvijanje individualizma koje svaka osoba po prirodi poseduje.

Od novembra 2023. godine Sofija je saradnik na umetničkom naučno-istraživačkom projektu Restored Speech na Univerzitetu umetnosti u Gracu na institutu za ranu muziku. Projekat je finansijski podržan od strane FWF- Austrijskog naučnog fonda, a iniciran od strane Univ. Prof. Suzane Šolc (Susanne Scholz). Fokus projekta je na proučavanju procesa stvaranja tona na gudačkim instrumentima. 

Sunčica Lončar je profesor flaute i kamerne muzike u Umetničkoj školi „Vlado Milošević“ u Banjaluci, školi koju je i sama pohađala. Bila je odličan učenik na teoretskom i instrumentalnom odsjeku te je zbog svojih postignuća dobila titulu najboljeg učenika u generaciji. Nakon muzičke škole završila je filozofski fakultet – smjer za pedagogoju, a potom je diplomirala i magistrirala flautu na Akademiji umetnosti u Banjaluci u klasi prof. Laure Levai Aksin i bila nagrađena od strane Vlade RS za postignute uspjehe

tokom studija.

U svom školovanju i radu kao najbitnije ističe neprekidnu izvođačku aktivnost kako u oblasti solističke i kamerne, tako i orkestarske muzike. Svira pikolo flautu, flautu i bas flautu.

Njeni učenici su takođe koncertno veoma aktivni – često nastupaju u svom gradu, ali i širom RS te učestvuju na mnogobrojnim takmičenjima u zemlji i inostranstvu. Nosioci su najviših priznanja u disciplinama solo flauta i kamerna muzika.

Sunčica je ujedno i predsednik Udruženja „Flutete“ koje se bavi promovisanjem flaute i flautističke muzike kroz koncertnu delatnost, ali i kroz organizaciju manifestacije „Dani flaute“ koja se svakog novembra održava u Banjaluci.

Za sva dosadašnja postignuća dobila je Svetosavsku nagradu u 2021. godini.